Η επωνυμία, δηλαδή η αναγνωρισιμότητα και η ανθρώπινη δόξα και προβολή, είναι πολύτιμα εργαλεία, τα οποία όλοι τα αξιοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή. Καθένας, δηλαδή, προβάλλει και εκθέτει τα έργα του στο περιβάλλον του, από το οποίο και περιμένει την αναγνώριση και το “χειροκρότημα”. Κανείς άνθρωπος δεν κάνει κάτι χωρίς να έχει στο πίσω μέρος του νου του αυτή την αλήθεια, γιατί όλοι θέλουμε να κάνουμε κάτι, το οποίο από τη μια θα ικανοποιήσει την δική μας ανάγκη, αλλά και από την άλλη θέλουμε να κατακτήσουμε και ένα καλύτερο μερίδιο αναγνωρισιμότητας από τον κόσμο που μας περιβάλλει.
Και αυτή η τάση είναι θεϊκό δώρο, διότι αυτό το στοιχείο μάς οδηγεί σε προσωπικές καθημερινές περιπέτειες, από τις οποίες μαθαίνουμε να διαλέγουμε το καλύτερο, για να φτάσουμε σε όποιον στόχο έχουμε θέση στην καθημερινή μας ζωή – και όχι μόνο. Διότι, είναι προφανές ότι κανείς δεν εργάζεται μόνο για την επόμενη ώρα, αλλά όλοι βλέπουμε και προσδοκούμε ένα καλύτερο αύριο για μας και τους δικούς μας ανθρώπους. Αυτή η άποψη της ζωής είναι ένα διαχρονικό και πανανθρώπινο στοιχείο, το οποίο φέρνει τον καθένα σε ενεργητικότητα και δράση, προκειμένου να ικανοποιήσει τους προσωπικούς του στόχους.
Κανείς λογικός άνθρωπος, όσο ταπεινός και αν εμφανίζεται, δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτή την πραγματικότητα, διότι αυτή είναι η αλήθεια της ζωής, και όχι η φιλοσοφική και θεωρητική μόνο ανάλυση. Για όσους λοιπόν αναγνωρίζουν ότι ο “άρτος ο επιούσιος” δεν είναι μόνο “επιούσιος”, δηλαδή δεν καλύπτει μόνο μια ημερήσια και περιορισμένου χρόνου ανάγκη, αλλά αποταμιεύει μέσα στον άνθρωπο και ένα ακόμη στοιχείο, το οποίο ονομάζεται πείρα και ατομική εμπειρία, και αναγνωρίζει ότι αυτό το στοιχείο αποτελεί την βάση για κάθε επόμενη κίνηση και εκτίμησή μας για τα γεγονότα που θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον, για όλους αυτούς η διδασκαλία του Χριστού αποκαλύπτει την αξία του “επιούσιου” αλλά και του μελλοντικής αξίας “άρτου”.
Με λίγα λόγια, η διδασκαλία του Χριστού για όποιον ενδιαφέρεται να την μάθει και να την βάλλει σε εφαρμογή στην ατομική του καθημερινότητα, δεν έχει μόνο εφήμερη και ημερήσια αξία, αλλά αποταμιεύει μέσα στο άτομο και το υλικό εκείνο, το οποίο θα αποτελέσει την βάση για κάθε μελλοντικό του σχεδιασμό και προβολή στόχου. Αυτό το πολύτιμο καταστάλαγμα θα χρησιμοποιηθεί ως ασφαλής προϋπόθεση για οτιδήποτε θελήσουμε να σχεδιάσουμε για το ατομικό μας μέλλον. Και αυτό το στοιχείο της προσωπικής και ατομικής εμπειρίας κάθε ανθρώπου που έχει απομείνει μετά την λήξη της ημερομηνίας και της αξίας του “ημερήσιου” άρτου, αυτό το στοιχείο θα τροφοδοτήσει και θα εμπλουτίσει και το εφόδιο της πίστης, το οποίο είναι η άγκυρα του εσωτερικού μας κόσμου προς το ατομικό μας μέλλον.
Κάθε εμπειρία από την εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού συντελεί στην αύξηση της πίστης του ατόμου, και ανοίγει δρόμους για ένα καλύτερο προσωπικό αύριο και μια ελπίδα για δημιουργία μιας βάσης με προοπτική την ατομική διαχρονικότητα έργων, αλλά και ελπίδα αιωνιότητας.