Η ελευθερία, το πολύτιμο αυτό αγαθό του ανθρώπου, είναι αντικείμενο πολλαπλών αναζητήσεων: ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών, και, γενικά, απασχολεί κάθε είδους ανθρώπινη δραστηριότητα. Από την ελευθερία της βούλησης και των ιδεών, μέχρι τις επιλογές μας στην καθημερινότητα.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι αυτές οι κατηγορίες δεν εξαντλούν το θεματολόγιο των ερευνών μας, διότι ενώ γνωρίζουμε το καλό δεν είμαστε σε θέση και να το θέσουμε σε λειτουργία στην καθημερινότητά μας. Αντίθετα, περιοριζόμαστε στην κοινωνική μόνον πλευρά- κατά κανόνα- και μένουμε ικανοποιημένοι από την κατανόησή μας αυτή, αφήνοντας έξω πολύ ουσιαστικά τμήματα της προσωπικότητά μας.
Ένα τέτοιο θέμα αντιμετώπισε ο Χριστός στην διδασκαλία του, γιατί και τότε, όπως και σήμερα, το βλέμμα πέφτει στην κοινωνική πλευρά και όχι στην ατομική ευθύνη των επιλογών μας.
Χρησιμοποίησε λοιπόν τον όρο “μαθητής” για να εξατομικεύσει την προσωπική μας ευθύνη από το ανώνυμο σύνολο της κοινωνίας των ανθρώπων. Αυτός ήταν ο μόνος όρος που έθεσε ο Χριστός για την διαδικασία της ατομικής μας ελευθερίας, μια διαδικασία που έχει αρχή, αλλά το τέλος της ταυτίζεται με την πλήρη γνώση του δημιουργού μας.
Δεν πρόκειται, δηλαδή, για μια στιγμιαία ανακούφιση από τους κόπους της ημέρας, αλλά για την αναζήτηση μιας μόνιμης και διατηρηταίας στο μέλλον κατάστασης ελευθερίας, η οποία δεν εξαρτάται από τους εξωτερικούς παράγοντες, αλλά από την προσήλωσή μας στην διδασκαλία του Χριστού, η οποία, αυτή μόνη μας διδάσκει όχι μόνον την οδό της ελευθερίας, αλλά και τον τρόπο διατήρησής της στην προσωπική μας καθημερινότητα.
Και αυτό είναι το κλειδί: η επίγνωση της αλήθειας των καθημερινών αλλά και των μελλοντικών παραμέτρων από τις οποίες εξαρτάται η πορεία αλλά και η διατήρηση των κεκτημένων αγαθών της ελευθερίας.