Η εμπειρία που αποκτούμε με την πάροδο του χρόνου στη ζωή μας είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια βοηθά στην αποτελεσματικότητα των πράξεών μας, από την άλλη όμως μπορεί να γίνει συνήθεια και αιτία επιπολαιότητας και απροσεξίας με θλιβερές συνέπειες πολλές φορές. Ιδιαίτερα οι δραστήριοι και ισχυροί άνθρωποι βρίσκονται στο κέντρο του κινδύνου και για τον λόγο αυτό ο αυτοέλεγχος είναι απαραίτητο εργαλείο σε καθημερινή βάση. Ο ίδιος ο Χριστός, γνωρίζοντας τον μεγάλο αυτό κίνδυνο της υπερηφάνειας που δημιουργείται από τις επιτυχίες μας, συνιστά τον αυτοέλεγχο και καθορίζει το κριτήριο με το οποίο θα μετρούμε τις επιτυχίες μας. Όπως ο δούλος την εποχή εκείνη δεν αποκτούσε δικαιώματα γιατί είχε εκτελέσει τις εντολές του κυρίου του, έτσι και οι άνθρωποι της πίστης δεν αποκτούν δικαιώματα πίστης επειδή έπραξαν όσα ο Χριστός μας έχει υποδείξει να εκτελούμε για το δικό μας το συμφέρον. Η μη εκτέλεση φέρει νωθρότητα και αδράνεια. Η εκτέλεση για να αποκτήσω δικαιώματα έναντι των άλλων, φέρνει υπερηφάνεια, αυξάνει τον εγωισμό και το πνεύμα του θεού δεν ακολουθεί.
