Η κατανόηση του εγώ μας είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ερωτήματα του ανθρώπου διαχρονικά.

Όποιος ήξερε τον εαυτό του, τις ικανότητες και τα ελαττώματά του, τι ήθελε και τι δεν ήθελε, αυτός ήταν πάντοτε πετυχημένος.

Η αντίθετη εικόνα είναι του αποτυχημένου. Η άγνοια δηλαδή του εγώ, η άγνοια του εσωτερικού μου ανθρώπου, η άγνοια και ασάφεια των στόχων και των προθέσεων, δημιουργεί κενά, δημιουργεί αταξία και ταραχή με αποτέλεσμα την αδράνεια ή και την αυτοκαταστροφή.

Πρώτη λοιπόν προτεραιότητα είναι η επίγνωση του εαυτού μας, της περιοχής μας όπου λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις για την καθημερινότητά μας.

Η εσωτερική επίγνωση και επάρκεια φέρνει πραότητα και ηρεμία σκέψης, άρα και καλές προϋποθέσεις για μια ισορροπημένη στάση ζωής. Και μπορεί η στροφή προς τον εσωτερικό μας κόσμο να είναι μια επώδυνη εμπειρία, δηλαδή να αναγνωρίσω τα λάθη και τις αδυναμίες μου, μπορεί να είναι μια επικίνδυνη αποστολή, ωστόσο δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Χωρίς την προσωπική εσωτερική επίγνωση και επάρκεια το μέλλον είναι σκοτεινό, οι δρόμοι είναι επικίνδυνοι, ταραγμένοι και αβέβαιοι.

Γι αυτό και η μετάνοια, η αναγνώριση δηλαδή των λαθών μου, του εγώ μου, είναι η πρώτη πράξη που σηματοδοτεί την νέα πορεία: από τον εγωισμό στην ταπείνωση, από την υπερηφάνεια στην κατανόηση από την άγνοια στην επίγνωση των πολυτίμων πραγμάτων που μας συνδέουν με την πηγή της ζωής και όχι μόνον με τις εμπειρίες της καθημερινότητας.