Η απόφαση να θέσω τέλος στη ζωή μου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δείχνει απογοήτευση και πλήρες αδιέξοδο.

Δείχνει χαμηλή εκτίμηση των αξιών της ζωής και ακόμη χαμηλότερη ή ανύπαρκτη εκτίμηση της αξίας της ίδιας της ζωής. Δείχνει ένα τέλος και όχι μια αρχή. Δείχνει απουσία ελπίδας και όχι αφθονία αγάπης για τη ζωή. Δείχνει ανικανότητα να διαχειριστώ τις αξίες της καθημερινότητας και έφτασα στο τέλος μιας αδιέξοδης πρακτικής στη ζωή μου.

Αυτό ακριβώς ήθελε ο Χριστός να αποφύγουμε: την έλλειψη του ενδιαφέροντος για την ζωή και τις αξίες που την συνοδεύουν. Ο ίδιος με την διδασκαλία του προσπάθησε να αφυπνίσει κάθε ενδιαφερόμενο και από την φθαρτή ύλη να στρέψει την προσοχή μας στην παρουσία του δημιουργού της ύλης. Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια μας στις αξίες της ζωής και όχι της ύλης που για πενήντα ή εκατό χρόνια χρησιμοποιούμε για την επιβίωσή μας.

Προσπάθησε να στρέψει την προσοχή μας στην αναδιάταξη των αξιών μας μέσα στην καθημερινότητα, ώστε οι πράξεις μας να είναι αποτελεσματικές για το σήμερα αλλά όχι απαγορευτικές και αποτρεπτικές για το μέλλον. Προσπάθησε να μας μάθει πως να κρατάμε τον δρόμο ανοιχτό και όχι να οδηγούμαστε σε αδιέξοδα, σε τάσεις αυτοκτονίας, σε έλλειψη ενδιαφέροντος και άρνησης της ζωής. Προσπάθησε να εξηγήσει με τον πιο απλό και πρακτικό τρόπο ότι όσα αποκτούμε στην καθημερινότητα δεν πρέπει να είναι εμπόδια στο μέλλον, αλλά να είναι εφόδια και εμείς πετυχημένοι και άξιοι διαχειριστές για ζωή πολύ πέραν των πενήντα ή εκατό χρόνων.

Ο ίδιος με τον σταυρικό του θάνατο σφράγισε για πάντα την αλήθεια ότι η ζωή δεν εξαντλείται εδώ, αλλά συνεχίζεται και μετά από εδώ με την δύναμη της ανάστασης και όχι της ύλης.