Οι προεκτάσεις της ζωής είναι απροσδιόριστες. Όσο ανακαλύπτουμε, τόσο περισσότερες άγνωστες φαίνεται να υπάρχουν και να μας προκαλούν να τις εξερευνήσουμε με την ενέργεια που διαθέτουμε, προκειμένου να έχουμε μια καλύτερη καθημερινότητα και όχι μόνον.
Και αυτή η διάθεση του ανθρώπου να ανακαλύπτει τις νέες κάθε φορά προεκτάσεις της ζωής, είναι η κινητήρια δύναμη της εξέλιξης των πραγμάτων στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η διάθεση είναι πηγαία, είναι ταυτισμένη με το ανθρώπινο DNA, είναι κομμάτι του χαρακτήρα και της ζωτικότητάς μας. Αν αφαιρεθεί αυτή η προδιάθεση για ανακαλύψεις των προεκτάσεων της ζωής, τότε η κοινωνία των ανθρώπων ισοπεδώνεται, χάνει το νόημά της, και η αυτοκτονία είναι η μόνη φυγή από την ρημαγμένη καθημερινότητά μας.
Αυτό ήταν και το βασικό και ουσιώδες μήνυμα της διδασκαλίας του Χριστού για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία διαχρονικά, εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια. Δεν χρειαζόταν ο Χριστός να μας διδάξει πως να κρίνουμε το καλό από το κακό, γιατί αυτό ήταν ήδη γνωστό, ανεξάρτητα αν εμείς, στα πλαίσια των ατομικών μας στρεβλώσεων και συμφερόντων, παραβλέπουμε την ολοφάνερη αλήθεια των πραγμάτων.
Ο Χριστός ήλθε να ανοίξει ένα νέο διάλογο με τον δημιουργό, ώστε οι άνθρωποι να υπερβαίνουν τους σκοπέλους που θέτει η ανθρώπινη κοινωνικότητα με τις αγκυλώσεις και την απάτη, και να ατενίσουν μια νέα πραγματικότητα, όχι μέσα από την βελτίωση ή την ανέφικτη τελειοποίηση των σχέσεων του ανθρώπου με την καθημερινότητα, αλλά να ανοίξει ένας νέος διάλογος με την αλήθεια. Διάλογος προσωπικός, διάλογος με φόντο την αυτογνωσία, διάλογος με φόντο την ουσία και όχι το εφήμερο συμφέρον μόνον, διάλογος με τον δημιουργό για τις προεκτάσεις της ζωής που δεν είναι ακόμη ορατές αλλά γνωρίζουμε ότι είναι εδώ, έρχονται, και καθένας καλείται να είναι προετοιμασμένος και οχυρωμένος όσο γίνεται καλύτερα απέναντι σε κάθε είδους “κορωνοϊούς” που απειλούν τους προσωπικούς μας ορίζοντες ζωής. Διάλογος με αναζήτηση και όχι κατάκριση, με δημιουργική σαφήνεια και όχι καταστρεπτικό μένος, διάλογος με στόχο το καλύτερο και όχι το χειρότερο σενάριο ζωής.
Το υπόδειγμα του Χριστού ως δική του ανθρώπινη εμπειρία, τόσο ως προς τις πράξεις του, όσο και ως προς την διδασκαλία του, είναι η ασφαλής επιταγή που εξαργυρώνεται προσωπικά μέσα από την δική του μίμηση. Μέσα από την κατανόηση της δικής του ορολογίας αξιών, οι οποίες δεν πεθαίνουν μαζί μας, αλλά ευδοκιμούν ες αεί μέσα στο δικό του άχρονο αλλά ανθρώπινο παρόν.
