Η επίγνωση της αντιπαροχής ως στοιχείο της πίστης αποτελεί ίσως τον πλέον σημαντικό παράγοντα για τα αποτελέσματα που καθένας προσδοκά από την εξάσκηση της πίστης του. Διότι, εάν δεν έχει αποτέλεσμα η πίστη ενός ατόμου, τότε ή δεν ξέρει τα πράγματα ή του διαφεύγουν κρίσιμες παράμετροι της διαδικασίας και λειτουργίας της πίστης του, με αποτέλεσμα να μην παίρνει αυτό που στην πραγματικότητα έχει ανάγκη για την ατομική του ζωή.
Εάν το αντικείμενο της πίστης είναι πραγματικό και όχι πλασματικό ή φανταστικό, και εάν η πίστη εξασκείται από συνείδηση καθαρή και με επίγνωση, τότε θα πρέπει να υπάρχουν και τα ανάλογα αποτελέσματα, όχι με μαγικό τρόπο, αλλά με κατάκτηση της αλήθειας των πραγμάτων. Διότι, ο θεός, εάν το αντικείμενο της πίστης είναι ο θεός και όχι κάτι άλλο, αντιπαρέχει ανάλογα με την αξία που καθένας του παραχωρεί, προκειμένου να αυξήσει το εσωτερικό του εκτόπισμα πίστης, και ανάλογα να πάρει εκείνο που έχει πραγματικά ανάγκη εκείνη την στιγμή.
Το λάθος που κάνουμε όλοι είναι ότι θεωρούμε τον θεό “παντοκράτορα”, αλλά στο μυαλό μας είναι ή θα πρέπει να γίνει – θαυματοποιός, προκειμένου να δούμε τα αποτελέσματα άμεσα, χωρίς την δική μας συμμετοχή σε αυτό το “θαύμα”. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ ο θεός δεν κάνει θαύματα σαν αυτά που κάνει ένας μάγος για να μας εντυπωσιάσει και να βγάλει το μεροκάματό του. Αντίθετα, όταν ο θεός ενεργεί, η ανθρώπινη συμμετοχή είναι επιβεβλημένη, διότι δεν αρκεί μόνο η προσωρινή λύση ενός προβλήματος, αλλά ο θεός εφοδιάζει, τον ενδιαφερόμενο να τον γνωρίσει, και με πρόσθετα εφόδια, ώστε η λύση να προσθέσει πίστη και ενεργά στοιχεία στον εσωτερικό του κόσμο, ώστε το αποτέλεσμα να είναι μακροχρόνιο και όχι περιστασιακό μόνο. Διότι, η λύση ενός ανθρώπινου προβλήματος, πχ υγείας, δεν είναι μόνο ένα θέμα – αν και εμείς από ανάγκη επικεντρώνουμε την προσοχή μας μόνο σ’ αυτό – αλλά είναι και το απόθεμα στον εσωτερικό μας κόσμο, ο οποίος και θα μας συντροφεύει μέχρι το τέλος της ζωής μας.
Άρα, η μισθαποδοσία δεν είναι ένα θέμα απλό, αλλά είναι ένα θέμα που απαιτεί πίστη, αλλά αυτή πρέπει να συνοδεύεται και με άνοιγμα του εσωτερικού μας κόσμου, ώστε η λύση του προβλήματος που μας απασχολεί σήμερα, να ενταχθεί μέσα σε μια πορεία αλήθειας για το ατομικό μας μέλλον, το οποίο και θα μας ακολουθήσει άμεσα. Και ο Χριστός αυτό ακριβώς εξήγησε. Μην έρχεστε στην εκζήτηση του θεού μόνο για να φάτε καλά και να λυθούν τα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά να ξέρετε ότι ο δημιουργός σας ενδιαφέρεται και για το μέλλον σας.
Και θα πρέπει να μάθετε τον τρόπο που ενεργεί ο θεός μέσω της πίστης, διότι εκείνο που πρέπει να μάθετε είναι η μισθαποδοσία και η αντιπαροχή. Εάν εσείς παραδώσετε τον εσωτερικό εαυτό σας με τα ελαττώματα και τις αρετές σας, εκείνος θα ανταποδώσει πολύ περισσότερα και πιο πολύτιμα, που τώρα δεν μπορείτε να τα καταλάβετε. Στο μέλλον όμως αυτά θα γίνουν η αφετηρία για ένα πιο λαμπρό προσωπικό μέλλον, επίγειο και διαχρονικό, με την προοπτική του αιώνιου μέλλοντος, μακράν της επίγειας καθημερινής φθοράς και διαφθοράς που σας περιβάλλει και σας οδηγεί στην απελπισία και στην επανάληψη των λαθών σας.