Η βάση αποτελεί την προϋπόθεση κάθε εξέλιξης, ακριβώς γιατί για κάθε νέο απαιτείται μια προϋπάρχουσα βάση, πάνω στην οποία θα θεμελιωθεί το νέο στοιχείο της εξέλιξης.
Αυτό ισχύει για κάθε δραστηριότητα της καθημερινότητας, και όλοι καταλαβαίνουμε ότι χωρίς την ανάλογη ισχυρή και πολυεπίπεδη βάση κανένα μέλλον δεν είναι βέβαιο ότι θα ευδοκιμήσει.
Επειδή λοιπόν ο χώρος που λαμβάνονται οι αποφάσεις μας είναι μέσα μας, είναι προφανές ότι και εκεί, όπως και στην πρακτική καθημερινότητα, απαιτούνται σταθερές και υγιείς βάσεις στις πεποιθήσεις μας και στις απόψεις μας, ώστε οι αποφάσεις μας να διαθέτουν επάρκεια τεκμηρίωσης και αλήθειας. Διότι κάθε πρόχειρη και αναιτιολόγητη απόφασή μας, πιθανόν να οδηγήσει σε ναυάγιο στο μέλλον, και αντί για επιτυχία να εισπράττουμε θύελλες και συμφορές.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός, ο οποίος ήταν – και είναι – ο ειδικός στην διάγνωση του εσωτερικού μας κόσμου, μας καλεί να μην προτρέχουμε, αλλά να αναμένουμε την δική του οδηγία, όταν αυτή είναι απαραίτητη κατά την λήψη των μεγάλων αποφάσεων της ζωής μας.
Η ασφαλής βάση είναι η διδασκαλία του Χριστού, όχι μόνον με την έννοια των θρησκευτικών μας καθηκόντων, αλλά και – κυρίως – με την έννοια της αποδοχής, της κατανόησης, και της εφαρμογής αυτής της διδασκαλίας στην πρακτική μας καθημερινότητα.
Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Διότι μπορεί να θυμάμαι σκόρπιες εικόνες από την διδασκαλία, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό να δημιουργήσει και μια λειτουργική βάση στην πρακτική μας καθημερινότητα, είτε γιατί δεν γνωρίζουμε την αλήθεια, είτε γιατί αποφεύγουμε το κόστος από την επιλογή της αλήθειας.
Η διάκριση της αλήθειας από το ψεύδος, η επιλογή της αλήθειας αντί της απάτης, και η καλλιέργεια της διδασκαλίας στον εσωτερικό μας κόσμο, είναι η βάση, είναι η αφετηρία, η οποία δίνει προοπτικές για ένα καλύτερο αύριο, αλλά και σταθερότητα και ισορροπία ανάμεσα στις πεποιθήσεις μας και στις πράξεις μας.