Οι γνωριμίες μέσα στην καθημερινή μας ζωή δημιουργούν ένα υπόβαθρο πολύτιμο για την επόμενη μέρα στην ζωή μας, ανεξάρτητα από τις θετικές ή τις αρνητικές συνέπειες που μπορεί να εμφανιστούν.
Διότι, η πείρα φέρνει την εμπειρία και την γνώση, αλλά φέρνει και την διάκριση μεταξύ ανόμοιων πραγμάτων, στοιχείο πολύτιμο για τον τρόπο που επικοινωνούμε με τον κόσμο γύρω μας, αλλά και με τον εαυτό μας και ακόμη και με τον ίδιο τον δημιουργό μας. Δεν είναι, δηλαδή, η γνωριμία μια πράξη χωρίς αποτέλεσμα – ανεξάρτητα από την προσωρινή μας εντύπωση -, αλλά είναι ένα πολύτιμο δεδομένο, το οποίο κατασταλλάζει μέσα στην συνείδησή μας και μας κάνει πιο έμπειρους στην διαχείριση των προσωπικών μας ζητημάτων στην καθημερινότητα.
Διότι, κάθε ζωντανός οργανισμός για να διατηρηθεί στην ζωή – πολύ περισσότερο ο άνθρωπος – πρέπει να μαθαίνει μέσα από την ατομική, αλλά και την συλλογική εμπειρία, η οποία προκύπτει μέσα από την τριβή με τα πραγματικά γεγονότα και όχι μόνο μέσα από την θεωρητική προσέγγιση και γνώση.
Κάθε εμπειρία φέρνει επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων που μας απασχολούν, κάτι που σημαίνει ότι καθένας αποφασίζει για την θετική παραδοχή ή την απόρριψη των αποτελεσμάτων της προσωπικής του εμπειρίας. Κανένας ζωντανός οργανισμός δεν επιβιώνει εάν δεν δοκιμάσει και δεν αποκτήσει προσωπική εμπειρία από την διαχείριση του γύρω κόσμου, αλλά και των προσωπικών μας δεδομένων.
Από την βρεφική ηλικία και μέχρι τα βαθιά γεράματα κάθε άνθρωπος δεν κάνει τίποτα άλλο από το να πειραματίζεται κάθε στιγμή, είτε πρακτικά είτε θεωρητικά στις σκέψεις, στις προτιμήσεις, τις αποφάσεις και τις επιλογές του. Και αυτό είναι χαρακτηριστικό κάθε ζωντανού οργανισμού, που θέλει να ζήσει κάθε στιγμή της ζωής του. Οι νεκροί μόνο δεν έχουν πλέον ανάγκη την εμπειρία από τις δοκιμές και τις δοκιμασίες που έχει κάθε ζωντανός οργανισμός. Οι ζώντες δεν μπορούν να επιβιώνουν εάν δεν υπάρχει η τριβή με τον γύρω τους κόσμο και η προσωπική τους ανταπόκριση στις τριβές και τις προκλήσεις.
Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν φέρνει ειρήνη κατά την εικόνα της προστατευτικής φυσαλίδας και ενός γυάλινου πύργου απόπου βλέπω αλλά κανείς δεν μπορεί να μας πλησιάσει , αλλά μας μεταφέρει στην πραγματικότητα της ζωής, όπως αυτή εξελίσσεται καθημερινά για τον καθένα μας. Ο Χριστός δεν δίδαξε αποχή από τον κόσμο, αλλά δίδαξε ενίσχυση του εσωτερικού μας κόσμου με το πνεύμα του δημιουργού, ώστε να μαθαίνουμε από την εμπειρία τόσο την δική μας όσο και των άλλων, να διακρίνουμε τα καλά και τα συμφέροντα, και να επιλέγουμε εκείνα που θα είναι ωφέλιμα για το σήμερα, το αύριο, το μέλλον -εγγύς απώτερο, απώτατο και αιώνιο – κατά την δική μας επιλογή.