Η καθημερινή εμπειρία όλων των ανθρώπων επί γης είναι να γνωρίζουν πράγματα σε όλη την διάρκεια της ζωής τους. Από τους ανθρώπους, μέχρι τα συστήματα και τα πρωτογενή στοιχεία με τα οποία ερχόμαστε σε κάθε είδους επαφή, με όλα συνδεόμαστε μέσω της γνωριμίας και της γνώσης που αποκτάται μέσα από αυτή την εμπειρία της επαφής.
Και είναι προφανές ότι αυτή η σχέση της γνωριμίας και της γνώσης έχει άπειρα στάδια και εφαρμογές, γιατί, ακριβώς, αποτελεί το κύριο στοιχείο μέσα από το οποίο, από την μια κατανοούμε τον πολύπλοκο κόσμο και το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, και από την άλλη αποκτούμε την προσωπική εμπειρία για την καλύτερη διαχείριση αυτών των σχέσεων του εαυτού μας με το περιβάλλον, κοινωνικό και φυσικό. Αυτός ο κοινός τόπος όλων των ανθρώπων, είναι η ραχοκοκαλιά της κινητικότητας της ζωής μας, και χωρίς αυτή δεν υπάρχει διατήρηση ζωής με τα δικά μας ανθρώπινα δεδομένα, δεδομένου ότι οι νεκροί δεν κινούνται και δεν εξελίσσεται η ζωή τους σύμφωνα με τα ανθρώπινα στοιχεία.
Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι επικοινωνούν και αυτό είναι το δυνατό εργαλείο της καθημερινότητάς μας. Άσχετα από τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα αυτής της αμφίδρομης σχέσης της γνωριμίας, σε κάθε περίπτωση σχέσης μεταξύ των ζωντανών οργανισμών και των κοινωνικών δομών, η σχέση είναι πάντα αμφίδρομη, δηλαδή από το ένα φυσικό πρόσωπο στο άλλο ή από το ένα φυσικό πρόσωπο σε μια ανθρώπινη δομή νομικού χαρακτήρα και αντίστροφα. Κανείς δεν περιμένει μια σχέση να είναι μονόδρομος, γιατί τότε ο ζωντανός οργανισμός είναι “κολοβός”, δηλαδή δεν διαθέτει το τελευταίο μισό της υγιούς αμφίδρομης σχέσης.
Και αυτό είναι κρίσιμο στοιχείο στην προσπάθειά μας να βελτιώσουμε τα δεδομένα της καθημερινής μας ζωής, γιατί όλοι αναζητούμε τον καλύτερο “σύντροφο” επικοινωνίας, είτε αυτός είναι άνθρωπος, είτε αυτός είναι νομικό πρόσωπο με ζώντα ανακλαστικά, είτε είναι θεός, από τον οποίο αναμένουμε την δική του ανταπόκριση στην δική μας “χειραψία” και επίσκεψη στο δικό του μη ορατό κόσμο.
Η “αντίπερα όχθη”, το άλλο μισό μιας προσωπικής γνωριμίας δηλαδή, δεν μπορεί να είναι ένας νεκρός, αλλά οπωσδήποτε απαιτείται ζωντανός οργανισμός για να δημιουργηθεί μια σχέση γνωριμίας και αμφίδρομης κινητικότητας, διαφορετικά δεν είναι γνωριμία αλλά είναι ένα παθολογικό αδιέξοδο χωρίς μέλλον. Και αυτό είναι κοινή εμπειρία όλων των ανθρώπων, δηλαδή δική σου και δική μου, και η λογική αμφίδρομη σχέση μιας γνωριμίας είναι το ζητούμενο στην ποιότητα και στις καλές συνέπειες μιας προσωπικής μας γνωριμίας με τον θεό στην πρακτική μας καθημερινότητα, αλλά και στις προοπτικές που εκείνος υποσχέθηκε μέσω της διδασκαλίας του Χριστού.