Το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε την καθημερινότητά μας, όλοι οι άνθρωπι επί γης, δεν είναι άλλο από το δημιουργημένο – με κάθε τρόπο – φυσικό περιβάλλον, αλλά και το ανθρώπινο περιβάλλον, δημιουργημένο και αυτό αλλά από τους ανθρώπους. Αυτή η διάκριση, ανάμεσα στους δυο αυτούς κρίσιμους παράγοντες της καθημερινότητάς μας, κάνει την ζωή μας πιο λειτουργική, γιατί γνωρίζουμε σε ποιόν να αποδίδουμε την ευθύνη της δημιουργίας, αλλά και την διαχείριση αυτής της δημιουργίας.
Βέβαια, παραμένει το ερώτημα πόσο ουσιαστικά και βαθιά γνωρίζουμε την ίδια την δημιουργική πραγματικότητα ή πόσο ζούμε σε πλανεμένες αντιλήψεις, μακριά από την αλήθεια των πραγμάτων. Και αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Διότι λάθος εκτίμηση της δημιουργικής πραγματικότητας και της αλήθειας των πραγμάτων, θα μας οδηγήσει με βεβαιότητα σε λάθος εκτιμήσεις και προσωπικές αποφάσεις, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την προσωπική μας ζωή.
Το βάθος δηλαδή της επίγνωσης της δημιουργικής πραγματικότητας δεν είναι φιλοσοφικό ερώτημα, αλλά είναι κρίσιμος παράγοντας, από τον οποίο εξαρτάται το προσωπικό μας μέλλον, και, για τους κατέχοντες και κοινωνικά αξιώματα, και ένα μεγαλύτερο σύνολο που επηρεάζεται από τις δικές μας αποφάσεις.
Με λίγα λόγια, όπως συμβαίνει και με όλα τα σοβαρά θέματα της ζωής, η επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων, έχει περισσότερες πιθανότητες να μας οδηγήσει στην ορθή επιλογή και να μας απομακρύνει από κινδύνους, οι οποίοι πολλές φορές δεν έχουν οδό και τρόπο επιστροφής χωρίς συνέπειες.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός στήριξε την διδασκαλία του στην αλήθεια της δημιουργικής πραγματικότητας και όχι στην θεωρητική της μετάλλαξη, η οποία μπορεί να εμπεριέχει και στοιχεία διαστροφής και παραπλάνησης.
Μέσα στην διδασκαλία του Χριστού δεν υπάρχουν στεγανά, αλλά υπάρχουν νέοι ορίζοντες, παράλληλα και με την επίγνωση της θέσης στην οποία καθένας βρίσκεται, ενώ υπάρχουν και υποδείξεις του τρόπου αποφυγής των δικών μας λαθών, τα οποία, κατά κανόνα, οφείλονται στην άγνοια των συνεπειών, γιατί κρίνουμε ότι δεν θα υπάρξουν συνέπειες, ούτε προς το παρόν, αλλά ούτε και στο μέλλον, εγγύς και απώτερο.