Η προσωπική εμπειρία από την καθημερινή μας ζωή μάς διδάσκει ότι τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο, αλλά συνδέεται με τα προηγούμενα και τα επόμενα.
Δηλαδή, κάθε επιμέρους τμήμα αποτελεί οργανική συνέχεια με μυριάδες άλλα πράγματα, τα οποία, είτε τα αγνοούμε είτε όχι, ωστόσο, σε κάθε περίπτωση όλα συνδέονται οργανικά με προηγούμενα και επόμενα και όλα μαζί συνθέτουν την συνολική μας καθημερινότητα και, εν τέλει, το σύνολο της προσωπικής μας ζωής.
Και αυτό δεν είναι φιλοσοφική προσέγγιση, αλλά είναι το καταστάλαγμα της προσωπικής μας ζωής, άρα η κατανόηση αυτής της αλήθειας μας βοηθά να διακρίνουμε καλύτερα “τα διαφέροντα”, δηλαδή να έχουμε καλύτερη επίγνωση της αλήθειας των πραγμάτων και να κάνουμε τις ορθές επιλογές για το προσωπικό μας συμφέρον, διότι αυτό είναι το ζητούμενο σε κάθε στιγμή της προσωπικής μας ζωής.
Και ο Χριστός εκεί ακριβώς ήθελε να κατευθύνει την πρακτική σκέψη και λειτουργία της ζωής των ακροατών και μαθητών του. Να παίρνουν μαθήματα, όχι από αόριστες φιλοσοφικές προσεγγίσεις, αλλά να μαθαίνουν από την προσωπική τους εμπειρία και με βάση αυτή να προχωρούν στις επόμενες κινήσεις τους.
Διότι ο Χριστός δεν ήρθε για να κάνει αναπαραγωγή του χθες, αλλά ήρθε για να ανοίξει μια θύρα στο μέλλον, ατομικό κατ’ αρχήν και κοινωνικό αργότερα, προκειμένου κάθε ενδιαφερόμενο άτομο να πορεύεται την προσωπική του ζωή με θετική εξέλιξη και όχι αρνητική και αδιέξοδη.
Τα παραδείγματα και οι παραβολές του Χριστού δεν είχαν για βάση μια θεωρητική τοποθέτηση, αλλά είχαν για βάση την προσωπική εμπειρία των ακροατών του, ώστε να στηρίζονται όχι σε ιδέες μόνο, αλλά να είναι σε θέση να εκτιμούν τις αξίες των πραγμάτων μέσα από την προσωπική τους εμπειρία.
Και αυτό ήταν – και παραμένει – εξαιρετικά πολύτιμο, διότι δεν αποκλείει κανένα άνθρωπο επί γης από την ανακάλυψη της αλήθειας των πραγμάτων, ανεξάρτητα από χρόνο και τόπο. Αυτό σημαίνει ότι, ξεκινώντας κάποιος από την προσωπική του εμπειρία, μπορεί να παρακολουθεί τη ζωή του, τις λάθος ή αδιέξοδες επιλογές του, και να διορθώνει ή να εγκαταλείπει αδιέξοδες πρακτικές, οι οποίες δεν προάγουν το δικό του συμφέρον και τις ατομικές του προοπτικές για το μέλλον του.
Διότι ο Χριστός δεν δίδαξε επανάληψη του παρελθόντος, αλλά δίδαξε κατανόηση του νοήματος και της αλήθειας, όπως αυτή προκύπτει μέσα από τις πληροφορίες του παρελθόντος, προκειμένου όχι να απαρνηθούμε και να εξαλείψουμε το παρελθόν μας – πράγμα αδύνατο-, αλλά να πάρουμε το μάθημα και να εκπαιδευτούμε καλύτερα για το προσωπικό μας μέλλον.