Η πληρότητα των αγαθών με τα οποία εφοδιάζεται η αγορά καθημερινά είναι ο δείκτης που αποδεικνύει την δημιουργική σαφήνεια με την οποία ο δημιουργός έκτισε τον κόσμο, το περιεχόμενο, αλλά και τις λειτουργικές του δυνατότητες.
Με ένα αντίστοιχο τρόπο γίνεται κατανοητό ότι την ίδια πληρότητα αγαθών έχει προνοήσει ο δημιουργός και για τον εσωτερικό μας κόσμο, ο οποίος έχει ΚΑΙ αυτός τις ίδιες υπαρξιακές και λειτουργικές ανάγκες, τις οποίες καθένας ζωντανός οργανισμός καλείται να αντιληφθεί και να αναζητήσει τις κατάλληλες τροφές για την επιβίωση και για την καλή υγεία του εσωτερικού – ψυχικού του – κόσμου.
Χωρίς την προσωπική αναζήτηση και το προσωπικό ενδιαφέρον, κανένα αγαθό και κανένα εφόδιο δεν θα είναι αποτελεσματικό για τις δικές μου ανάγκες. Διότι, και αυτό το ξέρουμε όλοι μας, μπορεί να ζω σε ένα κόσμο αφθονίας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χωρίς την δική μου ευθύνη και αναζήτηση θα ικανοποιηθούν και οι δικές μου, οι προσωπικές και ατομικές μου ανάγκες.
Διότι, ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή, αλλά διαθέτει ένα σύνθετο κόσμο, που φαίνεται από τις δραστηριότητές του στην καθημερινότητα, αλλά λειτουργεί εν κρυπτώ στον εσωτερικό του κόσμο.
Ο μακελάρης στο σχολείο της Αμερικής ήταν ένας κοινός νέος άνθρωπος, ως που πήρε το όπλο του και άρχισε να σκοτώνει τα παιδιά και τους δασκάλους του σχολείου. Τί είχε προηγηθεί; Μα, προφανώς είχε σχεδιάσει με ακρίβεια και είχε κάνει τις επιλογές του αγοράζοντας όπλα, για να καταλήξει στο μακελειό με τα νεκρά παιδιά και τους δασκάλους. Το κρίσιμο σημείο, δηλαδή, ήταν οι σκέψεις, οι επιλογές και οι εσωτερικές του αποφάσεις τις οποίες κανείς άλλος δεν γνώριζε μέχρι την στιγμή που έπεσε ο πρώτος πυροβολισμός. Και αυτό είναι κρίσιμο σημείο στην προσωπική μας ζωή.
Διότι πριν γίνει το καλό ή το κακό, εμείς έχουμε σχεδιάσει, έχουμε επιλέξει και έχουμε αποφασίσει να κάνουμε ετούτο το καλό ή εκείνο το κακό. Και ο ρόλος της λειτουργίας και του εφοδιασμού του εσωτερικού μας κόσμου είναι περισσότερο από εμφανής και καταλυτικής σημασίας για τις πράξεις μου που θα ακολουθήσουν.
Η κοινωνική εικόνα, συνεπώς, είναι η απόδειξη και η τελική φάση των όσων έχουν προηγηθεί στις σκέψεις, τις αποφάσεις και τις προσωπικές μου επιλογές και κανείς άλλος δεν είναι υπεύθυνος για τις δικές μου αποφάσεις και πράξεις εκτός από εμένα τον ίδιο.