Η ανάπτυξη και συντήρηση του σώματός μας είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την φύση, την γη, το νερό και τον αέρα. Και μπορεί εμείς να μην προβληματιζόμαστε στην καθημερινότητά μας, αλλά κάποιος έχει σχεδιάσει το σώμα μας και έχει προβλέψει και τις “αποθήκες” του κόσμου, ώστε να υπάρχουν όλα τα προς ζωή για όλους τους ανθρώπους επί γης.
Και, εξειδικεύοντας κατά άτομο τις ανάγκες για την ανάπτυξη και την εφ’ όρου ζωής επάρκεια όλων των απαραίτητων στοιχείων από τα οποία συντηρείται το σώμα μας, δεν μπορεί παρά να παραδεχθούμε ότι η “αόρατη” οργάνωση της δημιουργίας είναι τέλεια και εκπληρώνει άριστα τον σκοπό της παρά τα δικά μας λάθη, τις παρανοήσεις και τις λάθος εκτιμήσεις για την αλήθειας των πραγμάτων μέσα στα οποία περνάμε την προσωπική μας καθημερινότητα.
Ωστόσο, είναι προφανές ότι ο κόσμος – με την γενικότερη έννοια – δεν είναι ούτε μονοσήμαντος ούτε απλοϊκός, αλλά είναι πολυσήμαντος και πολυσύνθετος, άρα θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχουμε πολλά ακόμη να μάθουμε και να κατανοήσουμε τη λειτουργία των πραγμάτων που ήδη γνωρίζουμε. Διότι, κάθε τι μέσα στην δημιουργία δεν υπάρχει μόνο του, αλλά συνυπάρχει και συλλειτουργεί με μυριάδες άλλα δημιουργήματα και με χιλιάδες τρόπους τους οποίους ακόμη τους ερευνούμε.
Απαραίτητη λοιπόν προϋπόθεση, για να γίνει κατανοητή η διατροφική αλυσίδα από την οποία εξαρτάται η καθημερινή μας επιβίωση, είναι να παραδεχθούμε την άγνοιά μας μπροστά στο σύνολο της δημιουργίας, μέρος της οποίας αποτελεί η ζωή του καθενός μας. Και αυτό είναι κατανοητό από τις έρευνες των ερευνητών, οι οποίοι καθημερινά ανακαλύπτουν άγνωστες πτυχές τόσο του σώματός μας όσο και του κόσμου γενικότερα.
Αυτή ακριβώς η αλήθεια, δηλαδή το άγνωστο ποσοστό της άγνοιάς μας σε σχέση με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, μας “προτρέπει” να στρέψουμε την προσοχή και την προσωπική μας “εξερεύνηση”, όχι μόνο στον ορατό φυσικό κόσμο, αλλά και στον υπαρκτό αλλά μη ορατό κόσμο, από τον οποίο εξαρτώνται και οι άλλες μυριάδες λειτουργίες που συνθέτουν την βάση και το περιβάλλον της προσωπικής μας καθημερινότητας.
Και αυτό ακριβώς το κενό ήλθε να καλύψει η διδασκαλία και η πρακτική ζωή του Χριστού. Όχι να καταστρέψει ή να αμφισβητήσει την γνώση μας για τον φυσικό κόσμο και τις λειτουργίες του μέσα από την αλυσίδα της διατροφής του σώματός μας, αλλά ήλθε να αποκαλύψει ένα επιπλέον δρόμο που πρέπει να μας απασχολήσει:
τον εσωτερικό μας κόσμο, εκεί που συντελείται όλη η προσωπική μας λειτουργία, από τις σκέψεις και τους συλλογισμούς μέχρι τις επιλογές και τις αποφάσεις μας, ακριβώς, γιατί εκεί έχουμε την απόλυτη ευθύνη και θα πρέπει να έχουμε και τον απόλυτο έλεγχο, ώστε οι αποφάσεις και οι επιλογές μας να είναι εναρμονισμένες με τις βαθύτερες και ουσιαστικότερες ανάγκες μας.