Αν και η λέξη δολοφονία είναι αποκρουστική, δεν μπορώ να βρω καλύτερη λέξη που να αποδίδει την δική μας στάση ή τις δικές μας ενέργειες σε σχέση με την αλήθεια.

Όχι μόνον κατά την έννοια των καθημερινών μας συναλλαγών και συμπεριφοράς μας προς τους άλλους, αλλά και κατά την έννοια των μεγάλων αληθειών της ζωής.

Δεδομένου δε ότι η ζωή δεν είναι μόνον οι εμπειρίες που εγώ αποκομίζω κατά την διάρκεια της ζωής μου, αλλά η ζωή είναι κάτι σαφώς σπουδαιότερο και ουσιαστικότερο, είναι κάτι πλατύτερο και απερίγραπτο, πολύ πέραν των δικών μου εμπειριών των 50 ή των 100 χρόνων μου, είναι προφανές ότι η λέξη δολοφονία αντανακλά ουσιαστικά τη δική μου αυτοκτονία.

Η ζωή είναι στοιχείο διηνεκές που δεν εξαντλείται από τις μικρές δικές μου εμπειρίες, αλλά επεκτείνεται πολύ πέραν αυτών, και κατά την έννοια του πλάτους και βάθους, αλλά και κατά την έννοια του χρόνου.

Εγώ πεθαίνω, αλλά η ζωή δεν πεθαίνει. Συνεχίζεται με άλλα 7 περίπου δισεκατομμύρια ανθρώπους και, κατά την εμπειρία μας, θα συνεχίζεται και με πολλά ακόμη δισεκατομμύρια στο μέλλον.

Άρα το σύντομο διάστημα της προσωπικής μου ζωής δεν εξαντλεί την ζωή. Είναι μόνον η δική μου εμπειρία και όχι το σύνολο της ζωής. Και αυτό ήθελε ο Χριστός να διδάξει.

Η στροφή και η επιστροφή σας δεν πρέπει να αναφέρεται στην διόρθωση της καθημερινότητας μόνον, αλλά θα πρέπει να στραφείτε προς την αλήθεια.

Στην κοινωνική πρώτα, αλλά και στην αιώνια στη συνέχεια. Διότι μόνον η επαφή σας και η επιστροφή σας στον δημιουργό σας θα καλύψει αυτή την συγκεκριμένη ανάγκη σας για ζωή, όχι μόνον πρόσκαιρη αλλά και αιώνια. Δηλαδή επιστροφή στην πηγή της ζωής και όχι στους πρόσκαιρους νερόλακκους με τα θολά και μολυσμένα νερά που σύντομα στερεύουν και εξαφανίζονται.