Το παραγόμενο αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων της ζωής μας έχει αξία και όχι οι προθέσεις, οι διαθέσεις και τα όνειρα μόνον. Διότι, για να υπάρξει κτίση, κτίριο, οικοδόμημα, θα πρέπει να προϋπάρξουν σχέδια, όραμα, σκληρή εργασία συγκέντρωσης των υλικών, και σκληρή εργασία για την κατασκευή της κτίσης, του οικοδομήματος. Σε διαφορετική περίπτωση, μαζί με μας πεθαίνουν και τα όνειρα και οι σχεδιασμοί που δεν πέρασαν στο κατασκευαστικό στάδιο.
Αυτή είναι αρχή θεμελιώδης για την καθημερινή μας ζωή, αλλά και για χιλιάδες άλλες προεκτάσεις της φυσικής – και όχι μόνον – προσωπικής μας ζωής. Αυτή ήταν και η διδασκαλία του Χριστού για όσους επιθυμούν να ακούσουν και να εφαρμόσουν όσα εκείνος μας είπε και έπραξε, ή όσα ο ίδιος δεν είπε και δεν έκανε.
Το περιεχόμενο της κατάληξης της επί του όρους ομιλίας αποδίδει με τον εναργέστερο τρόπο το μήνυμα του Χριστού για παραγωγική πίστη και όχι θεωρητική. Μάλιστα η χρήση του όρου “μωρός” για τον άνθρωπο που ακούει αλλά δεν περνά στην εφαρμογή της δικής του διδασκαλίας, παραπέμπει στις “μωρές” παρθένες, οι οποίες επιθυμούσαν να συμμετέχουν στην χαρά, αλλά στερήθηκαν την είσοδο, όχι γιατί δεν το ήθελαν, αλλά γιατί δεν σκέφτηκαν και δεν ενήργησαν πρακτικά, ώστε να αποδειχθούν φρόνιμες και όχι μωρές.
Και αυτό φυσικά δεν είναι φιλοσοφικό και ιδεολογικό, αλλά είναι μια πρακτική πλευρά της ζωής που αφορά την προσωπική μας οικοδομή, την οικοδομή του εσωτερικού μας ανθρώπου κατά το μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.
Διότι, η φύση και η κοινή πρακτική στην καθημερινότητα μας διδάσκουν, ότι χωρίς στόχο και σχέδιο, χωρίς οργάνωση της καθημερινότητας με στόχο την αιωνιότητα παράλληλα με την αυτάρκη καθημερινότητα, καμιά κατάκτηση δεν μπορεί να προέλθει. Μπορεί να έχουμε ευσέβεια και πόθο να κατακτήσουμε το Έβερστ, αλλά αν δεν υπάρξει προπόνηση, προετοιμασία και άσκηση, ποτέ δεν πρόκειται να φτάσουμε εκεί.
Όλα τα οικοδομήματα, όλες οι κατακτήσεις μας, προσωπικές και κοινωνικές, μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν ότι έχουμε το εφόδιο της πίστης μέσα μας, προκειμένου να ενεργούμε θετικά προς την κατεύθυνση της ανοικοδόμησης μιας νέας κτίσης, μιας νέας κατάκτησης, που μπορεί να βελτιώνει την καθημερινότητα, προσαρμόζοντας τις επιθυμίες μας στην πρακτική μας ικανότητα. Και μέσα από αυτή την πείρα, που επιβεβαιώνεται από την διδασκαλία του Χριστού, να κατακτούμε όλα εκείνα τα στάδια και τα επίπεδα που συντελούνται κατά την διάρκεια οποιασδήποτε οικοδομής μέσα στον σύντομο επίγειο βίο μας.
Η κατάκτηση και η ανοικοδόμηση του εσωτερικού μας ανθρώπου, του ανθρώπου που λειτουργεί με αγαθή συνείδηση και πίστη στον δημιουργό, είναι το εφόδιο που κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει, δεν μπορεί να κατακρημνίσει, δεν μπορεί να οικειοποιηθεί για λογαριασμό μας, χωρίς την προσωπική μας άδεια. Οι λάθος επιλογές μας μπορεί να επιφέρουν την διάλυση της κτίσης.
Στον εσωτερικό μας κόσμο, στο προσωπικό μας εσωτερικό οικοδόμημα, κανείς χωρίς την δική μας άδεια δεν μπορεί να υπεισέλθει και να διαλύσει το δικό μας εσωτερικό απόκτημα. Η γνώση και οι ορθές επιλογές μας στην καθημερινότητα είναι οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για την απόκτηση κάθε σταθερής και αμετακίνητης στο χρόνο κτίσης μας, η οποία δεν κινδυνεύει από την φθορά του χρόνου και τις καιρικές συνθήκες ή τον κορωνοϊό.
