Η κυριαρχία περιλαμβάνει την πράξη, την δράση για την απόκτηση της κυριαρχίας, αλλά περιλαμβάνει και την διατήρηση της κυριαρχίας πάνω σε κάτι.
Από την μια η δράση για την απόκτηση της κυριαρχίας είναι μια πρακτική ενέργεια που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια, με ό,τι αυτό περιλαμβάνει στην καθημερινότητά μας, ενώ από την άλλη, η διατήρηση της κυριαρχίας περιλαμβάνει μέτρα προστασίας των κεκτημένων. Κανένα από τα δυο δεν υπάρχει χωρίς το άλλο.
Ιδιαίτερα όταν ερχόμαστε στις κατακτήσεις του εσωτερικού μας ανθρώπου, εκεί τα πράγματα κινδυνεύουν περισσότερο, γιατί η επανάπαυση είναι ο κακός σύμβουλος. Οι δάφνες και η ικανοποίηση από τα κεκτημένα είναι η αιτία μιας μελλοντικής καταστροφής, ακριβώς γιατί παύουμε να προσέχουμε, θεωρούμε ότι αυτό μας ανήκει, και φυσικά δεν υποπτευόμαστε τους κινδύνους που κρύβονται και θέτουν υπό συνεχή αμφισβήτηση την κυριαρχία μας πάνω σε κάτι.
Διότι στην πρακτική ζωή τίποτα δεν είναι οριστικό. Τα πάντα μεταβάλλονται καθημερινά, και ο χθεσινός κυρίαρχος και κύριος, σήμερα μπορεί να γίνει δούλος και υποτακτικός, ακριβώς γιατί δεν εργάστηκε σωστά και επαναπαύθηκε στις δάφνες του παρελθόντος. Η ζωή είναι δυναμική και όχι αδρανής. Η ζωή έχει δράση και όποιος αρκείται στην αδράνεια κινδυνεύει να χάσει κάθε κεκτημένο, κάθε κυριαρχία που μπορεί να διαθέτει, αλλά δεν έλαβε τα σωστά μέτρα για να διατηρήσει την κυριαρχία του.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός και κατόπιν οι μαθητές του επεσήμαναν με κατηγορηματικό τρόπο την ανάγκη, όχι μόνον νέων καθημερινά κατακτήσεων γνώσης και εμπειρίας ζωής, αλλά και προστασία των κεκτημένων από τις επιβουλές των ανταγωνιστών της ζωής. Στην παραβολή των δούλων με τα τάλαντα, οι εργαζόμενοι δούλοι ανταμείφθηκαν, ενώ ο δούλος που επαναπαύθηκε στην επιείκεια του κυρίου του, όχι μόνον δεν αμείφθηκε για την πρόνοιά του να ασφαλίσει στα βάθη της γης το τάλαντο, αλλά έχασε και αυτό που είχε, ακριβώς διότι αυτή είναι η πρακτική καθημερινή μας ζωή.
Η αδράνεια σκοτώνει, ενώ η δράση και η επέκταση της κυριαρχίας σε νέους τομείς αυξάνει τις πιθανότητες διατήρησης της κυριαρχίας. Η εγρήγορση και η πρόνοια είναι οι καλύτερες προϋποθέσεις για ένα καλύτερο και ασφαλέστερο αύριο στην διατήρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Και φυσικά πρώτα απ’ όλα, στον εσωτερικό μας κόσμο, στην περιοχή όπου λειτουργεί η πραγματική ζωή και το πραγματικό σπίτι της ατομικής μας προσωπικότητας. Εδώ διεξάγονται οι σπουδαιότερες μάχες.
Διότι όποιος έχει τη κυριαρχία στις σκέψεις, στα συναισθήματα, στην πρακτική εφαρμογή των προσωπικών του αποφάσεων, αυτός είναι πραγματικά κυρίαρχος στην ζωή του, και κάθε εξωτερική επιβουλή εύκολα γίνεται αντιληπτή και αποκρούεται. Η ζωή δεν είναι νεκρή φύση, αλλά ανανεούμενη καθημερινά, με τα υπαρξιακά στοιχεία της δράσης και της αντίδρασης, της κυριαρχίας και της υποδούλωσης, σε συνεχή λειτουργία.
