Η παράμετρος της λειτουργικής ικανότητας όλων των δημιουργημάτων είναι κρίσιμος κρίκος στην αλυσίδα της κατανόησης της δημιουργίας του σύμπαντος, τουλάχιστον του αισθητού. Παρατηρώντας, δηλαδή, τις λειτουργίες της φύσης αλλά και την περιγραφή που κάνει η Βίβλος στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως, διαπιστώνουμε ότι όλα δημιουργήθηκαν με την προϋπόθεση της λειτουργικότητας και της συλλειτουργίας όλων των δημιουργημάτων για την δημιουργία της ζωής, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόμαστε εμείς.
Εκείνο δηλαδή που διαπιστώνουμε καθημερινά είναι η συνάφεια μεταξύ των διαφόρων δημιουργημάτων, και με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται οι σχέσεις και παράγεται η ζωή, η ατομική και η κοινωνική.
Συνεπώς, θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι ο δημιουργός δεν έκανε μεμονωμένα δημιουργήματα, αλλά δημιούργησε ένα κόσμο που παράγει ζωή και μάλιστα ζωή στο διηνεκές. Αυτό σημαίνει ότι ο δημιουργός είχε ένα σκοπό, και απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του σκοπού ήταν η συλλειτουργία όλων των δημιουργημάτων.
Και επειδή διαπιστώνουμε ότι κανένας άλλος δεν έχει μεγαλύτερη εξουσία μέσα στον αισθητό κόσμο εκτός από τον άνθρωπο, είναι φυσικό να βλέπουμε τα πράγματα από την οπτική γωνία του ανθρώπου, αλλά και του δημιουργού. Αν αφαιρέσουμε αυτούς τους δυο ορίζοντες, τότε χάνεται το ενδιαφέρον και η “ζωή” χάνει τον σκοπό της.
Αυτό ήταν και το κέντρο της διδασκαλίας του Χριστού: να υποδείξει στον άνθρωπο τον εγκλωβισμό του μέσα στα αναπαραγόμενα λάθη του, αλλά ταυτόχρονα να υποδείξει και την λειτουργική πηγή της ζωής, η οποία υπάρχει σε κάθε δημιούργημα, και, συνεπώς, ο άνθρωπος δεν έχει λόγο να εξουθενώνει ο ένας τον άλλο, αλλά να συλλειτουργεί για την παραγωγή μιας καλύτερης και εν τέλει μιας αιώνιας ζωής.
Σε όλες τις παραβολές και σε όλη την διδασκαλία του, από την μια ο Χριστός αναδείκνυε την λειτουργική πλευρά των δημιουργημάτων και από την άλλη υποδείκνυε και την οδό προς την επίγνωση των παραγόντων της ζωής: από την μια των αρνητικών παραγόντων, οι οποίοι οδηγούν στην απώλεια της ατομικής ελευθερίας, και από την άλλη των θετικών παραγόντων οι οποίοι παράγουν και προάγουν την ποιότητα και την ποσότητα της ζωής.