Πίστη είναι η εσωτερική δύναμη που έχει τοποθετήσει μέσα μας, στο υπαρξιακό DNA μας ο δημιουργός μας, ανεξάρτητα από την δική μας θέληση ή πρωτοβουλία. Είναι ένα εφόδιο που υπάρχει μέσα μας και ενεργοποιείται ανάλογα με τις απαιτήσεις της στιγμής – ψυχικές και σωματικές – και ανάλογα με την ένταση που αυτές οι απαιτήσεις εμφανίζονται στην καθημερινότητά μας.
Το εφόδιο αυτό, αόρατο αλλά υπαρκτό και λειτουργικό, συνυπάρχει και συλλειτουργεί με όλο το νευρικό και ψυχονευρωτικό μας σύστημα, φέρνοντας τα κατάλληλα αποτελέσματα στην στιγμή της ανάγκης. Ανάλογα δε με την λειτουργική και αναπτυξιακή του διαδικασία, ισχυροποιείται ή λειτουργεί μόνον για τα απλά ζητήματα της καθημερινότητάς μας.
Διότι δεν υπάρχει καμιά λειτουργία όσο ο άνθρωπος είναι στην ζωή, χωρίς να παίζει καθοριστικό ρόλο το εφόδιο της πίστης: από την απλούστερη κίνηση για να σηκωθούμε και να ξεκινήσουμε κάτι, έως την πιο σύνθετη και ενεργοβόρα της καθημερινότητάς μας, πχ την προπόνηση σε ένα άθλημα ή την οδήγηση γρήγορου μεταφορικού μέσου σε ένα μεγάλο ταξίδι.
Σε κάθε περίπτωση η πίστη λειτουργεί ως υφέρπουσα αόρατη δύναμη που ενισχύει και κατευθύνει δυναμικά την υλοποίηση των αποφάσεών μας. Και ενώ είναι προφανές ότι αυτό υπάρχει μέσα μας, στην πραγματικότητα δεν μας απασχολεί, απλούστατα διότι το έχουμε συνδυάσει μόνον με την θρησκευτική μας πίστη, με τις λατρευτικές μας πρακτικές και όχι με την λειτουργία της προσωπικής μας καθημερινότητας. Και αυτό είναι άδικο.
Διότι ενώ έχουμε μια σπουδαία ευκαιρία – ίσως την σπουδαιότερη της ζωής μας – να αναβαθμίζουμε την ποιότητα – και όχι μόνον – της ζωής μας, εμείς παραμένουμε αδρανείς και αφήνουμε αυτό το στοιχείο να υπολειτουργεί περιστασιακά στις δυσκολίες της ζωής μας.
Και φυσικά αυτό υποβαθμίζει τις ικανότητές μας να ανταποκριθούμε με επάρκεια στις προκλήσεις της ζωής που είναι κοινές για κάθε θνητό: από την αξιοπρεπή στάση σε μια οικονομική ή συναισθηματική αδυναμία ή ασθένεια ως την αντιμετώπιση του θανάτου.
Και όμως ο πυρήνας της ουσίας του έργου του Χριστού ήταν αυτό ακριβώς: να μας διδάξει τον τρόπο με τον οποίο αυτό το ατομικό και προσωπικό εφόδιο του δημιουργού μας θα το ανακαλύψουμε και θα το καλλιεργήσουμε, ώστε να αναπτυχθεί και να φέρνει αποτελέσματα πρακτικά στην καθημερινότητα, αλλά και με την προοπτική της αιωνιότητας.
