Η πληρότητα δεν αφορά μόνο πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας, αλλά περιλαμβάνει και θέματα του εσωτερικού μας κόσμου, όπως η αγάπη, η συμπόνια, η ελευθερία, και μυριάδες άλλα θέματα που συνθέτουν και απασχολούν τον εσωτερικό μας κόσμο, την ψυχή μας δηλαδή, όλο το εικοσιτετράωρο.
Και για μεν τα πρακτικά ζητήματα ξέρουμε όλοι οι ενήλικες πώς να τα συμπληρώσουμε, ώστε να είμαστε χωρίς κενά στις καθημερινές μας δραστηριότητες. Από την πείνα και την δίψα, τα οποία δεν είναι θέματα του εσωτερικού μας κόσμου αλλά είναι βασικά στοιχεία επιβίωσης του σώματος, ξέρουμε πώς να καλύψουμε τις καθημερινές μας ανάγκες χωρίς την βοήθεια άλλων.
Το μεγάλο ζήτημα προκύπτει όταν φτάνουμε στα προβλήματα και τις αναζητήσεις του εσωτερικού μας κόσμου, εκεί, δηλαδή, όπου η μηχανική και οι εφαρμοσμένες τέχνες και τεχνικές δεν μπορούν να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα, και το κενό παραμένει μέχρι να πάρουμε την “πληρότητα”, δηλαδή να λάβουμε απάντηση στα βαθύτερα και ουσιαστικά ερωτήματα για την αδικία, το μίσος, την κακία, την πλεονεξία και μυριάδες άλλα θέματα που απασχολούν την ατομική μας καθημερινότητα και δεν είναι εύκολες και πλήρεις οι απαντήσεις με βάση τα καθημερινά δεδομένα.
Διότι, για να φτάσει κάποιος σοβαρός άνθρωπος να πάρει απάντηση σε τέτοιου είδους ερωτήματα της ζωής ή και του θανάτου, θα πρέπει πρώτα να διαθέτει την ανάλογη σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ώστε και η απάντηση να γίνει κατανοητή, αλλά και να μπει στην καθημερινή εμπειρία του ατόμου. Διότι, μπορεί μια απάντηση να ικανοποιήσει προσωρινά και περιστασιακά την “περιέργεια” και όχι την ουσία του ερωτήματος, για το άτομο που θέτει το ερώτημα, αλλά η απάντηση, όταν μιλάμε για σοβαρά ερωτήματα, δεν πρέπει να ικανοποιήσει μόνο την επιφάνεια, την περιέργεια και την στιγμή, αλλά πρέπει να φτάσει και στην συνείδηση του ατόμου, να εγγραφεί ως παρακαταθήκη για το μέλλον, και να φέρει πλούτο και μόνιμη ανάπαυση και πληρότητα στο ενδιαφερόμενο άτομο.
Μόνο τότε η απάντηση έχει πρακτικό αποτέλεσμα. Σε διαφορετική περίπτωση το ερώτημα ή είναι επιπόλαιο και στιγμιαίο, άρα δεν αντανακλά την συνείδηση του ατόμου, ή το άτομο δεν έχει περισσότερο ενδιαφέρον και το θέμα ξεχνιέται μέσα στις επόμενες ώρες ή ημέρες. Αντίθετα, όταν κάποιος έχει ένα σοβαρό ερώτημα για την ζωή, και είναι άνθρωπος με θέληση, σοβαρότητα και κοινή λογική, τότε η απάντηση, όχι μόνο θα ικανοποιήσει την “περιέργεια” και την επιφάνεια, αλλά θα γονιμοποιήσει και τον εσωτερικό του κόσμο, μεταβάλλοντας το νου – εξ ου και η “μετάνοια”, προκειμένου το άτομο να ικανοποιήσει και να συμπληρώσει τα υφιστάμενα κενά, αφήνοντας στο άτομο την “ανάπαυση” και την πληρότητα για τον τομέα του ερωτήματος.
Η επιμονή σε ένα ερώτημα και η αναζήτηση απάντησης, δεν μπορεί να είναι μόνο στιγμιαία και κάτω από ορισμένες συνθήκες, αλλά πρέπει να έχει αντοχή μέσα στον χρόνο και τον χώρο της ατομικής ζωής του ατόμου, όπως εξήγησε ο Χριστός. Οι σοβαρές ερωτήσεις για ουσιαστικά ερωτήματα της ζωής απαιτούν θέληση και ξόδεμα χρόνου και προσπάθειας, προκειμένου οι απαντήσεις να πιάνουν τόπο στην ζωή του ατόμου.