Πληρότητα στην ατομική μας καθημερινότητα δεν έρχεται, εάν το άτομο δεν ενδιαφερθεί το ίδιο προσωπικά. Διότι, μπορεί οι γύρω άνθρωποι να κάνουν καλά την δουλειά τους, αλλά αυτό δεν μεταφέρεται αυτόματα και στην δική μου ατομική καθημερινότητα. Όποιος εργάζεται αμείβεται. Όποιος δεν εργάζεται δεν αμείβεται και αυτός είναι παγκόσμιος νόμος. Άρα, για να επέλθει η πληρότητα στην δική μου ζωή, θα πρέπει να κάνω το δικό μου μέρος, όπως και για να έρθει η πληρότητα στην ικανοποίηση της δίψας μου, θα πρέπει εγώ να πάρω το νερό, το οποίο μπορεί να είναι άφθονο, αλλά εάν εγώ δεν θελήσω να το πάρω, το νερό υπάρχει, αλλά εγώ μένω διψασμένος.
Το ίδιο ισχύει και στις λειτουργίες του εσωτερικού μας κόσμου, την περιοχή, δηλαδή, της προσωπικότητάς μας που δεν την ελέγχει άλλος εκτός από εμένα. Διότι, μπορεί η επίδραση των γύρω να είναι ισχυρή, αλλά αυτό δεν σημαίνει και δική μου αυτόματη συμμετοχή, εάν εγώ δεν πάρω την απόφαση να συμμετέχω στον κοινό τόπο. Το πρώτο, δηλαδή, πράγμα που μετράει, είναι η δική μου απόφαση να κάνω κάτι ή να μην κάνω κάτι, ανεξάρτητα από το τί κάνουν οι άλλοι. Και αυτό γιατί με ενδιαφέρει η δική μου κατ’ αρχήν πληρότητα, διότι από την δική μου πληρότητα εξαρτάται και η ικανότητά μου να δώσω και σε άλλον αυτό που θα τον ωφελήσει. Εάν εγώ έχω αγάπη περίσσεια, θα μπορώ να δείχνω αγάπη και σε κάποιον άλλο. Εάν εγώ στερούμαι και δεν έχω πληρότητα, τότε εγώ έχω ανάγκη και, φυσικά, δεν μπορεί να γίνει λόγος για βοήθεια σε τρίτον.
Και είναι τόσο σημαντικό αυτό το θέμα της πληρότητας του εσωτερικού μας κόσμου, που θα έλεγε κάποιος, καταλήγει να είναι το πιο αξιόλογο κεντρικό σημείο της προσωπικής μας καθημερινότητας, διότι από το περίσσευμα δίνουμε και όχι από το υστέρημά μας. Όταν λοιπόν πρόκειται για τα μεγάλα ζητήματα και ερωτήματα της ζωής και του θανάτου, του πλούτου και της φτώχειας, όλα ξεκινούν από την πηγή και τον τρόπο που καθένας επιλέγει για να παίρνει, προκειμένου να καλύψει τις προσωπικές του ανάγκες σε βάθος και αλήθεια, και από το περίσσευμά του θα μπορεί να δίνει και στους άλλους. Όπου υπάρχει φτώχεια στον εσωτερικό μας κόσμο, εκεί φωλιάζουν η κακία και το μίσος, το σκοτάδι και η πανουργία, η επιθετικότητα ή η ειρήνη, και όλα, θα έλεγε κάποιος, προέρχονται από την πληρότητα του εσωτερικού μας κόσμου.
Η μηχανική εικόνα που βγαίνει στο τέλος μέσω των πράξεων, είναι η εικόνα του εσωτερικού μας κόσμου και των αρετών που διαθέτουμε μέσα σε αυτόν. Οι πράξεις αντανακλούν τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις που λειτουργούν μέσα μας, και από αυτές τις πράξεις σταθμίζουμε την πληρότητα ή την έλλειψη των αρετών και ικανοτήτων που λειτουργούν μέσα μας. Ο πλούτος του εσωτερικού μας κόσμου είναι συνάρτηση του προσωπικού ενδιαφέροντος, όπως και ο επίγειος πλούτος είναι κατά βάση συνάρτηση των επιτυχιών μας.