Τελειότητα για όλους σημαίνει πληρότητα για όλους τους τομείς της ατομικής μας ζωής κάθε στιγμή, και σε κάθε περίσταση. Καμιά τελειότητα δεν υπάρχει στο άτομο, εάν δεν αποδεικνύεται από την πληρότητά του, τόσο στις σκέψεις και στις πεποιθήσεις (εσωτερικός άνθρωπος), όσο και στην πρακτική τους έκφραση και φανέρωση.
Η τελειότητα δηλαδή δεν είναι μια μόνιμη κατάσταση σε σταθερή εικόνα, αλλά είναι η πληρότητα της διαφορετικής εικόνας κάθε στιγμής, από τις ανυπολόγιστες μυριάδες που συγκροτούν τον ατομικό μας βίο. Και όποιος ισχυρίζεται ότι έφτασε στην τελειότητα, προφανώς η δήλωσή του στερείται περιεχομένου και σοβαρότητας. Διότι, καθένας μπορεί σε μια στιγμή να είναι πλήρης, αλλά την επόμενη στιγμή να αλλάξει το περιεχόμενο μιας παραμέτρου του εσωτερικού μας κόσμου – των σκέψεων και των συναισθημάτων – ή του σώματός, με αποτέλεσμα η πληρότητα να μην ικανοποιεί πλέον όλες τις παραμέτρους και το άτομο να αισθάνεται την ανάγκη “συμπλήρωσης”, δηλαδή ενός νέου υπολογισμού των υφισταμένων μέτρων των μυριάδων παραμέτρων από τις οποίες εξαρτάται η πληρότητα, και αυτό να υποδεικνύει την ατομική αναζήτηση των στοιχείων που απουσιάζουν για να γίνει και πάλι “πλήρης” η πληρότητά του.
Και αυτό είναι το θαύμα της ζωής. Διότι, δεν προβλέπεται καμία μόνιμη τελειότητα στον βίο μας επί γης. Αυτό που προβλέπεται και βιώνουν όσοι ενδιαφέρονται για την ζωή, είναι η πληρότητα κάθε στιγμής, αλλά με διαφορετικό περιεχόμενο, ανάλογα με τις υπαρκτές ανάγκες του ατόμου. Για τον λόγο αυτό και η διδασκαλία του Χριστού δεν υποδεικνύει την κριτική άποψη των άλλων ως το μοναδικό κριτήριο της πορείας ενός ατόμου, αλλά συνιστά την ενσυνείδητη κατανόηση του εαυτού μας, προκειμένου να βελτιώνουμε τον εαυτό μας πριν προβούμε στην κριτική μας για κάποιον άλλον.
Διότι, κανείς δεν γνωρίζει τον εσωτερικό κόσμο κάποιου ατόμου, δηλαδή τις σκέψεις και τα συναισθήματά του διαχρονικά, όπως δεν γνωρίζουμε ακόμη και για τους εαυτούς μας τόσο το περιεχόμενο του φυσικού μας σώματος, όσο και το περιεχόμενο του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή των σκέψεων και των συναισθημάτων. Και όχι μόνο αυτό. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη και τις μυριάδες μεταβολές που συντελούνται μέσα στο φυσικό μας σώμα, αλλά και στον εσωτερικό μας άνθρωπο, που δέχεται κάθε στιγμή επιδράσεις και επιρροές από τον εξωτερικό κόσμο, και αντιδρά μέσα του και γύρω του ανεξήγητα και μη ορατά από μας.
Η διδασκαλία του Χριστού δεν καθόρισε κανένα όριο στην τελειότητα. Απλά συνιστά να ανακαλύψουμε τον δημιουργό και να προσπαθούμε να κατανοήσουμε την δική του σκέψη για το άτομό μας, αλλά και το γενικότερο σχέδιό του για τον κόσμο μέσα στον οποίο μας προσκαλεί να καλλιεργούμε την τελειότητα, για την ακρίβεια “να “μεταφερόμαστε” προς την μοναδική τέλεια δική του εικόνα”.