Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σε αυτή την πρακτική έννοια είναι ο χαρακτήρας του απεριόριστου, δηλαδή κανείς δεν μπορεί να βάλει όρια στην ατομική πληρότητα, η οποία παραμένει και μπορεί – κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες – να δίνει όραμα και ελπίδα για νέες κατακτήσεις και επιτυχίες. Το πόσο πλήρης, ικανός και δυνατός είναι κάποιος άνθρωπος δεν το ξέρει κανείς εκτός από το συγκεκριμένο πρόσωπο. Όλοι οι γύρω, βλέπουν, ακούν, παρακολουθούν, εκτιμούν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να σταθμίσουν με επιτυχία το μέλλον του.
Διότι, μπορεί μια πληρότητα πχ στον συναισθηματικό τομέα να χαθεί αύριο – πράγμα σύνηθες στην καθημερινή μας εμπειρία – ή στον οικονομικό τομέα τα κέρδη να εξανεμιστούν την επόμενη στιγμή ή περίοδο. Τα ίδια ισχύουν και για τις δυνάμεις του εσωτερικού μας κόσμου, της μνήμης, της κρίσης και της διάκρισης, του θέλω, του μπορώ, και μυριάδες άλλες εσωτερικές λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα μέσα στο σώμα, και μάς οδηγούν σε σκέψεις, αποφάσεις και πράξεις στην ατομική καθημερινότητα. Όλα, δηλαδή, μπορεί να ανατραπούν από την μια στιγμή στην άλλη, και αυτό το βιώνουμε όλοι. Διότι, τίποτα δεν είναι σταθερό – με την έννοια του βράχου – και τίποτα δεν είναι βέβαιο ότι θα διαρκεί επ’ άπειρον. Και αυτό το ξέρουμε όλοι από την καθημερινή μας εμπειρία.
Άρα, οι βεβαιότητες που θεωρούμε ότι διαθέτουμε στην ζωή μας δεν είναι και “τόσο βέβαιες”, αφού οι συσχετισμοί από τους οποίους εξαρτάται η “ασφάλεια” και η “βεβαιότητά” παραμένουν κάτω από την εξάρτηση εξωγενών παραγόντων, τους οποίους – κατά κανόνα – δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Η πληρότητα, δηλαδή, δεν είναι εφησυχασμός, αλλά είναι μια υποβόσκουσα δυναμική μέσα μας με απρόβλεπτες εξελίξεις, τόσο ως προς την αύξηση, όσο και ως προς την απομείωση. Και αυτό δηλώνει ότι κανείς δεν μπορεί να σταθεί πάνω στις δάφνες του, διότι κινδυνεύει “να πάρουν τα μυαλά του αέρα” και να χάσει και όσα νομίζει ότι ήδη έχει κατακτήσει.
Η διδασκαλία του Χριστού στον τομέα αυτό είναι αναλυτική. “Τα μεν οπίσω ξεχνώ, και επεκτείνω τις προσπάθειές μου για το άγνωστο μέλλον”, σύμφωνα με το σχέδιο του δημιουργού. Η πληρότητα μιας στιγμής ή μιας περιόδου στην ζωή μας δεν συνεπάγεται και μονιμότητα. Το “προσέχετε τους εαυτούς σας” δεν είναι φιλοφρόνηση, αλλά σήμα επαγρύπνησης. Διότι, ό,τι και αν έχουμε κατακτήσει σήμερα, δεν σημαίνει ότι θα πληροί και τις αυριανές μας ανάγκες. Η πληρότητα, όπως την εννοεί ο δημιουργός, δεν είναι μόνιμη κατάσταση για επανάπαυση, αλλά βάση για νέες κατακτήσεις στον ορίζοντα του μέλλοντος, ατομικού και κοινωνικού, εγγύς, απώτερου, απώτατου και αιώνιου.