Η πληρότητα του εσωτερικού μας κόσμου είναι ένα δύσκολο άθλημα, για όποιον ενδιαφέρεται να μεταμορφώσει την προσωπική του ζωή σε κάτι καλύτερο από αυτό που είναι σήμερα. Διότι, το πεδίο δεν είναι ορατό και μετρήσιμο, άρα, πρέπει να δουλέψει ο ενδιαφερόμενος με άλλα μέσα, αξιοποιώντας τις ατομικές του ικανότητες, αλλά επιλέγοντας και μια νέα προοπτική ζωής, η οποία δεν θα περιορίζεται μόνο στο σήμερα και τις πρακτικές του ανάγκες, αλλά θα έχει και ορίζοντες μέλλοντος.
Διότι, καθένας οργανώνει την ζωή του με βάση τα οράματα και τις επιθυμίες του, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, όταν μιλάμε για ζωή στο μέλλον, ένα μέλλον άγνωστο από κάθε άποψη. Και η άγνοιά μας δεν αφορά μόνο τις κοινωνικές αλλαγές, αλλά περιλαμβάνει και τις ατομικές μας μεταβολές στα συμφέροντα, τα οποία και θα οδηγήσουν τον εσωτερικό μας κόσμο σε απαγγίστρωση από τις αγκυλώσεις του ατομικού μας παρελθόντος, υιοθετώντας μια νέα πορεία ανακαλύψεων οπτικής γωνίας, η οποία δεν θα συμπίπτει με τα όσα βλέπαμε χρήσιμα μέχρι σήμερα, αλλά θα περιλαμβάνει και τις αναζητήσεις που έχουν να κάνουν με την ίδια την οπτική και προοπτική του δημιουργού.
Όσο, δηλαδή, καλά και εάν οργανώσουμε την ατομική μας καθημερινότητα, αυτή δεν μπορεί να διατηρηθεί σε βάθος μέλλοντος, διότι υπόκειται σε άγνωστες και ανεξέλεγκτες μεταβλητές, οι οποίες θα επηρεάσουν και την ατομική μας υπόθεση. Και στον τομέα αυτόν, των ανεξέλεγκτων μεταβλητών, κυρίαρχο σταθεροποιητικό ρόλο παίζει ο παράγοντας “πίστη”. Διότι, αυτό το εφόδιο που διαθέτουμε όλοι ανεξάρτητα από το τί πιστεύουμε, είναι το εφόδιο με το οποίο θα υπερβούμε την άγνοια και θα προσεγγίσουμε την πηγή της γνώσης και της επίγνωσης της αλήθειας των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, ορατά και μη ορατά.
Κυρίως δε, όταν ενδιαφερόμαστε για τον ψυχικό μας κόσμο, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας και τον παράγοντα των ατομικών μας παρανοήσεων, οι οποίες αποτελούν και την αιτία της αποτυχίας στις προσπάθειές μας. Η γνώση που διαθέτουμε όλοι – κατά κανόνα – είναι περιορισμένη και αβαθής, με αποτέλεσμα να υπεισέρχεται η διαστρέβλωση της αλήθειας των πραγμάτων που εξετάζουμε, και να φτάνουμε σε ναυάγια τόσο των πεποιθήσεων, όσο και των πράξεών μας. Αυτό συνεπάγεται ότι καθένας που ενδιαφέρεται για την αλήθεια των πραγμάτων, ορατών και μη, θα πρέπει να επιδίδεται σε μια συνεχή αναζήτηση, και όχι να επαναπαύεται μόνο στο βάθος των γνώσεων που διαθέτει σήμερα.
Διότι, δεν είναι μόνο οι εξωτερικές αλλαγές, αλλά, κυρίως, είναι η ατομική ωρίμανση, η οποία μεταβάλλει την γνώση σε επίγνωση και ορθή πράξη, λησμονώντας και αποβάλλοντας την περασμένη επιτυχία των γνώσεων, και υιοθετώντας κάθε στιγμή την επίκαιρη πραγματικότητα. Και αυτή η μεταβολή – μετάνοια – συντελείται μέσα στον εσωτερικό μας κόσμο, ο οποίος εμπλουτίζεται με την συνεχή εσωτερική ανανέωση, χωρίς εξωτερικές τυμπανοκρουσίες. Η πληρότητα του εσωτερικού μας κόσμου χωρίς κενά είναι η καλή προϋπόθεση για κάθε επιτυχία στο μέλλον. Αντίθετα, η εσωτερική φτώχεια είναι ο δούρειος ίππος που θα φέρει την αποτυχία με μεγάλο πάταγο.