Η γνωστή παροιμία “κάλλιο 5 και στο χέρι παρά 10 και καρτέρει” δηλώνει την πρακτική ζωή και όχι τα οράματα, το καθημερινό κέρδος και όχι την μελλοντική ευτυχία που μπορεί να έλθει, αλλά και μπορεί να μην έλθει ποτέ, διότι ζούμε σήμερα και το αύριο κανείς δεν το γνωρίζει. Και ο Χριστός δεν ήθελε οι άνθρωποι του να ζουν σε συναισθηματικές καταστάσεις και αφελείς φαντασίες, αλλά θέλει να βιώνουμε την καθημερινότητα ως αιωνιότητα, και όχι την αιωνιότητα χωρίς την καθημερινότητα. Για τον λόγο αυτό ποτέ ο ίδιος δεν υποσχέθηκε κάτι που θα έκανε την επόμενη μέρα, αλλά επί τόπου θεράπευε όσους είχαν ανάγκη, επί τόπου φρόντιζε για την τροφή όταν αυτή δεν υπήρχε, επί τόπου έκανε όλα τα θαύματα και όχι μέσα από μελλοντικές υποσχέσεις. Και το δικό του παράδειγμα είναι το μεγαλύτερο και ασφαλέστερο μάθημα για το πως ο ίδιος αντιλαμβάνεται την καθημερινότητά μας. Και είναι λάθος να μεταθέτουμε τις σημερινές δικές μας ευθύνες στις πλάτες άλλων ανθρώπων ή του ίδιου του Χριστού στην τελική κρίση της αιώνιας ζωής.
