Τα όρια των αντοχών μας δεν τα γνωρίζουμε μέχρι που να φτάσουμε στην δοκιμασία.

Εκεί, μέσα από μια αυξανόμενη πίεση, γίνεται η πραγματική καταγραφή των αντοχών μας. Νωρίτερα, στην θεωρία, ό,τι θέλουμε μπορεί να νομίζουμε. Στην πράξη όμως αποδεικνύεται πόσο πράγματι αντέχουμε στις δυσκολίες. Ωστόσο αυτό δεν είναι οριστικό και τελεσίδικο, διότι όσο ο άνθρωπος ζει, έχει και την ικανότητα να βελτιώνεται συνεχώς, να αυξάνει τις αντοχές του μέσα από την άσκηση και τελικά να αναβαθμίζονται οι ικανότητές του και να περνά από το ένα στάδιο στο άλλο, κάτι που στα άψυχα, μόνον με την παρέμβαση του ανθρώπου επιτυγχάνεται.

Ο άνθρωπος δηλαδή κατέχει τα μυστικά για την προοδευτική αύξηση των ικανοτήτων του και αυτό το αναγνωρίζουμε στην πρακτική ζωή καθημερινά. Και είναι προφανές ότι στην εξυγίανση του εσωτερικού μας ανθρώπου, εκεί δηλαδή που λαμβάνονται οι αποφάσεις για την ζωή μας κάθε μέρα, ισχύει ακριβώς το ίδιο. Όποιος εργάζεται και εξασκείται, έχει την ικανότητα να διατηρεί την πίστη ζωντανή στον ζωντανό θεό, προσθέτοντας στο οπλοστάσιό του δύναμη και ικανότητα να διαχειρίζεται την καθημερινότητα με επιτυχία και με την προοπτική της αιωνιότητας.

Ο ξεχασμένος μαχητής χάνει δυνάμεις. Ο εξασκούμενος έχει την ικανότητα να ανανεώνει την μαχητική του εμπειρία, μεταβαίνοντας από το ένα στάδιο στο επόμενο, διεκδικώντας τη θέση που του αξίζει, όχι μόνο με βάση τις ανάγκες και τις εντολές των ανθρώπων, αλλά με πρώτη βάση την αρτιότητα γνώσης και αποτελεσματικότητας στο θέλημα του Υψίστου.