Από την εμπειρία του αεροπλάνου όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει κενό αέρος, δηλαδή μια περιοχή που ο αέρας δεν έχει την ίδια πυκνότητα, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε ότι το αεροσκάφος πέφτει στο κενό. Και αυτή η εμπειρία, όταν είναι ισχυρή, μας συνοδεύει μέχρι το τέλος της ζωής μας, ακριβώς γιατί βλέπαμε μπροστά μας το αδιέξοδο – τι άραγε μπορεί να κάνει ένας επιβάτης! – και το τέλος της ζωής. Και φυσικά αυτό δεν ισχύει μόνον για τα ταξίδια του αεροπλάνου, αλλά έχει αναλογία και στις εμπειρίες μας από τα κενά της προσωπικής μας ζωής, είτε αυτά αφορούν συναισθηματικά κενά, οικονομικά, κοινωνικά, κενά του ψυχικού μας κόσμου – και όχι μόνον.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός μερίμνησε, ώστε η δική του διδασκαλία, όπως μας την μεταφέρουν οι αρχικοί εκείνοι μαθητές και Ευαγγελιστές, να περιλαμβάνει ακόμη και αυτή την έκτακτη περίπτωση και πως να την αντιμετωπίζουμε. Ιδιαίτερα όταν γίνεται λόγος για την ζωή, και μάλιστα την προοπτική της αιωνιότητας, εκεί ο Χριστός δεν φείδεται επεξηγήσεων, ώστε να μπορούμε να καλύπτουμε τα κενά που μπορεί να εμφανιστούν στην καθημερινή μας ζωή, κενά όμως που μπορεί να υποσκάψουν και να υπονομεύσουν την πίστη μας στην διάσταση της αιωνιότητας.
Και αυτό είναι κομβικής σημασίας. Διότι αν κερδίσουμε, κατακτήσουμε τις θέσεις που ονειρευόμαστε, ακούσουμε τον έπαινο και το χειροκρότημα, αλλά στερηθούμε την προοπτική της αιωνιότητας, αυτό δεν είναι κέρδος αλλά καθολική και ολοκληρωτική καταστροφή. Ακόμη και οι σύγχρονες γνώσεις μας, ακόμη και οι σύγχρονες παγκόσμιες επιτυχίες, ακόμη και η εξασφάλιση πλούτου για πολλές ζωές και πολλές γενεές, όλα αυτά δεν μπορεί να παράξουν έδαφος προοπτικής αιωνιότητας.
Για τον λόγο αυτό ο Χριστός έβαλε με απλότητα ισχυρά θεμέλια, ώστε καθένας που επιθυμεί, να μπορεί να κατανοήσει την διάσταση της επέκεινα του τάφου ζωής, και να κατακτήσει τον δικό του δρόμο, την δική του πορεία προς την κατεύθυνση αυτή. Η φράση που κατέγραψε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης από το στόμα του Πέτρου, έχει ισχυρή αξία για τις δικές μας επιλογές. Μπορεί να γεφυρώσει τα κενά της πίστης μας, όταν αυτή δοκιμάζεται από τις απρόσμενες αναταράξεις της ατομικής μας ζωής: λόγους ζωής αιωνίου έχεις. “Προς τίνα απελευσόμεθα“; Σε ποια άλλη διδασκαλία μπορούμε να στηριχθούμε για τα ζητήματα της επέκεινα του τάφου ζωής εκτός από την δική σου;
Και αυτός είναι ο ορισμός της γεφυροποιού πίστεως, της δύναμης εκείνης που μας φέρνει από την μια όχθη στην άλλη, προσπερνώντας το κενό του αέρος που βρίσκεται κάτω από τα πόδια κατά τον βηματισμό μας. Η διδασκαλία του Χριστού είναι συμπαγής και μπορεί καθένας να πειραματίζεται και να αποκτά εμπειρία των σταθερών αξιών του παρόντος και του μέλλοντος, στοχεύοντας όχι μόνον την επιτυχημένη καθημερινότητα αλλά και την προοπτική της αιωνιότητας.
