Το κοινό σημείο διαφόρων θεμάτων, το κεντρικό σημείο που συναντιούνται διαφορετικά θέματα είναι κρίσιμο και ωφέλιμο σημείο να το αντιληφθούμε, και να το αξιοποιήσουμε στην κατανόηση ενός μεγαλύτερου συνόλου επιμέρους θεμάτων.
Κομβικό σημείο, λοιπόν, για τους ανθρώπους που αναζητούν τον δημιουργό τους είναι η πίστη, σύμφωνα με τα Ιερά Γράμματα. Όλα δηλαδή συνοψίζονται σε αυτό το σημείο: στο στοιχείο της πίστης που χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο που αναζητά τον μη ορατό δημιουργό του, και τον οποίο δεν μπορεί με άλλον τρόπο να προσεγγίσει, παρά μόνον δια του εφοδίου της πίστεως που όλοι διαθέτουμε.
Ενώ, δηλαδή, ο αρχικός σκοπός είναι η προσέγγιση του δημιουργού – αυτός είναι ο κυρίαρχος στόχος κατά την διδασκαλία του Χριστού, το μόνον μέσον που διαθέτουμε για να πετύχουμε αυτή την γνώση και επίγνωση του δημιουργού ως ύπαρξη και ως δυναμική παρουσία μέσα στην προσωπική μας ζωή, είναι η πίστη. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δεν υπάρχει άλλο μέσον.
Ο κοινός παρονομαστής όλων των ανθρώπων του παρελθόντος ήταν η πίστη, κατά την διδασκαλία του Χριστού. Άρα, εκεί θα πρέπει να στραφεί η προσοχή μας, για να πετύχουμε καλύτερα αποτελέσματα στην κατεύθυνση της κατανόησης και επίγνωσης της λειτουργίας του δημιουργού μέσα στην καθημερινή – και όχι μόνον – ζωή μας. Αυτός είναι και ο ρόλος των Ιερών Γραμμάτων, της Καινής και της Παλαιάς Διαθήκης. Να κατανοήσουμε την πρακτική του δημιουργού και την πρακτική των ανθρώπων που πέτυχαν στον στόχο τους, ώστε μέσα από αυτές τις δυο παραμέτρους να ενισχύεται τόσο η σοφία μας, όσο και η διάκρισή μας προς το καλό, το καλύτερο και το άριστο.
Διότι προφανώς μέσα στην Βίβλο, δεν περιγράφονται μόνον τα κατορθώματα και οι επιτυχίες, αλλά και οι αποτυχίες και τα λάθη, οι αμαρτίες, και χιλιάδες άλλα πράγματα από τα οποία μαθαίνουμε τι είναι καλό, τι καλύτερο και τι άριστον. Η πίστη λοιπόν, και για μας τους Χριστιανούς η καλλιέργεια της πίστης είναι ο κοινός παρονομαστής, το σημείο συνάντησης όλων των προγόνων μας. Μικρή ή μεγάλη, με αποτελέσματα μικρά ή μεγάλα, με επιτυχίες ή αποτυχίες, όλα έχουν ως κοινό παρονομαστή τον βαθμό πίστεως που καθένας πέτυχε στην ζωή του.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Χριστός εξήγησε ότι το πιο ευαίσθητο σημείο του ατόμου, εκείνο που κτυπιέται από παντού, δεν είναι η σοφία μας, δεν είναι η θεολογία μας, δεν είναι η γνώση μας, αλλά είναι η πίστη μας που κινδυνεύει από κάθε κατεύθυνση. Για κανένα στοιχείο της ζωής μας δεν αμφέβαλε ο Χριστός ότι θα υπάρχει πάντα, εκτός από την πίστη την οποία αναρωτήθηκε αν θα την βρει όταν επιστρέψει. Κτίρια και βιτρίνες, δρόμοι και αεροπλάνα, προφανώς θα υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι η πίστη, ακριβώς γιατί μόνον μέσω αυτής μπορούμε να καλλιεργήσουμε την επαφή με την πηγή της ζωής – και όχι μόνον.
Καταστρέφοντας την πίστη, καταστρέφεται ο αγωγός που μεταφέρει το νερό της ζωής προς το φυσικό μας πρόσωπο. Καταστρέφοντας την πίστη, καταστρέφονται οι δυνατότητες επαφής με τον δημιουργό και τις δημιουργικές και επισκευαστικές του δυνάμεις στην καθημερινότητα. Το σημείο αιχμής, ο κρίσιμος ρόλος, δεν είναι το μέγεθος του τρούλλου του ναού της περιοχής μας, αλλά είναι το εφόδιο της πίστης που πρέπει να καλλιεργείται, προκειμένου να αποδίδει τους καρπούς της καθημερινότητας, αλλά και της προοπτικής της αιωνιότητας.