Το πρότυπο της ζωής μας παίζει καθοριστικό ρόλο στην καθημερινότητά μας. Και τούτο διότι προσπαθούμε να το μιμηθούμε με κάθε τρόπο και κάθε μέσον. Αυτό συμβαίνει με την μόδα, με την τέχνη, με την οικονομία, κλπ.
Και είναι προφανές ότι αυτή η εξάρτηση μπορεί να μας οδηγήσει ψηλά ή χαμηλά, στην επιτυχία ή την αποτυχία, και για τον λόγο αυτό όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να έχουν θετικά πρότυπα, ώστε και το μέλλον που κτίζεται στην νεαρή ηλικία να έχει θετικά αποτελέσματα.
Την ίδια πρακτική ακολουθούμε και στα θέματα της πίστης, εφόσον βέβαια έχουμε ενδιαφέροντα πέραν της καλής καθημερινότητας. Διότι ο ήλιος ανατέλλει για όλους και η βροχή καλύπτει τις ανάγκες όλων, ανεξαίρετα από την πίστη και την στάση τους απέναντι στον δημιουργό.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν ικανοποιούνται από τις πράξεις της καθημερινότητας και αναζητούν απαντήσεις για τα αιώνια ερωτήματα της ζωής και του θανάτου. Και στα θέματα αυτά δεν υπάρχουν εύκολες και σύντομες απαντήσεις, ακριβώς γιατί το περιεχόμενο της ερώτησης δεν περιγράφεται συνήθως με επάρκεια, αλλά με όρους απλότητας και επιδερμικούς.
Στην περίπτωση του ερωτήματος για ζωή ή για θάνατο, καθοριστικό ρόλο παίζει η αναζήτηση του διδασκάλου στον οποίο απευθύνουμε το ερώτημα, αλλά παράλληλα και η προσωπική μας διάθεση – και ικανότητα και γνώση – για να κατανοήσουμε ορθά το περιεχόμενο της απάντησης. Και ο Χριστός έβαλε σε σωστά θεμέλια, τόσο το πρότυπο για μίμηση, όσο και τις διεργασίες που συντελούνται κατά την εφαρμογή της απάντησης και της μίμησης.
Το μοναδικό πρότυπο που κινείται έξω από τον χώρο και τον χρόνο του δικού μας προσδόκιμου ζωής, δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον δημιουργό μας, ο οποίος μας δημιούργησε κατά το δικό του πρότυπο, άρα έχουμε την ικανότητα να τον κατανοήσουμε και να τον μιμηθούμε.
Η αποτυχία μας και στους δυο αυτούς τομείς δεν οφείλεται στην έλλειψη εφοδίων εκ μέρους του δημιουργού, αλλά στην δική μας αδράνεια και έλλειψη ορθής αξιοποίησης όλων των στοιχείων που βρίσκονται μέσα μας και αναμένουν την δική μας πρωτοβουλία.
