Το θέμα που επέλεξα για την σημερινή μας συνάντηση δεν είναι λογοπαίγνιο. Διότι είναι άλλο πράγμα ο μέγας, ο μεγάλος με οποιαδήποτε έννοια και άλλο πράγμα ο μεγαλύτερος. Ο μεγαλύτερος περιέχει το στοιχείο της σύγκρισης, της κρίσης και της ανάδειξης. Αποτελεί τον επόμενο σταθμό μου. Αποτελεί την επόμενη κατάκτησή μου στο επάγγελμά μου, στην προσωπική μου ζωή. Αποτελεί το στόχο προς τον οποίο κατευθύνω όλες τις παραγωγικές μου τις δυνάμεις. Αποτελεί την κινητήρια δύναμη που με αναγκάζει να πάω ένα βήμα πιο πέρα, να πάρω πιο ουσιαστικές αποφάσεις, να κοπιάσω περισσότερο, να γίνω καλύτερος, να πετύχω σήμερα αυτό που δεν είχα πετύχει χθες. Ο μείζων δεν είναι ο καλύτερος, αλλά είναι ο μεγαλύτερος. Το καλός – καλύτερος, περιλαμβάνει συναισθηματική κρίση πράγμα που εμπεριέχει το προσωπικό στοιχείο. Αντίθετα ο μέγας, ο μείζων, ο μεγαλύτερος εμπεριέχει μόνο αριθμητική διάκριση, πράγμα που λιγοστεύει την πιθανότητα παρερμηνείας λόγω των συναισθηματικών παραμέτρων. Άρα το καλός – καλύτερος είναι σπουδαίο, αλλά το μέγας – μείζων είναι ασφαλέστερο, είναι ανθεκτικό στην κριτική και αυτό εφάρμοσε ο Χριστός στην κρίση απέναντι στους συνεργάτες του. Μέτρησε τα τάλαντα που είχαν αποκτήσει με τον κόπο τους και το δικό του κεφάλαιο και όχι πόσο καλοί άνθρωποι ήσαν.
