Στην Βίβλο περιγράφεται μια φυλάκιση που δεν ταιριάζει στην εικόνα που έχουμε εμείς για τα σωφρονιστικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο. Με βάση δηλαδή την δική μας εικόνα, οι τιμωρημένοι μένουν περιορισμένοι μέσα σε μικρό χώρο και απαγορεύεται η έξοδος και η άσκηση δραστηριοτήτων εκτός φυλακής.
Στην Βίβλο η εικόνα είναι διαφορετική αλλά και πολύ πιο ουσιαστική. Διότι οι έγκλειστοι δεν περιορίζονται από χώρο και χρόνο ή και δραστηριότητες της καθημερινότητας, αλλά βρίσκονται αποκλεισμένοι λόγω άγνοιας από κάποιες συγκεκριμένες πολύτιμες διαδικασίες. Πολύτιμες γιατί αφορούν πολύτιμες αξίες, προστατευμένες με ασφάλεια και μόνον όσοι με υπευθυνότητα αποφασίσουν να ακολουθήσουν τις συγκεκριμένες οδηγίες μπορούν να μετέχουν.
Και αυτό ακριβώς ήταν το κεντρικό στοιχείο της διδασκαλίας του Χριστού. Ήθελε – και θέλει πάντοτε – να έρχεται κάθε ενδιαφερόμενος σε επίγνωση του πραγματικού αποκλεισμού, αλλά και να κατανοεί με πιο τρόπο αυτός ο αποκλεισμός μπορεί να ξεπεραστεί.
Διότι τα πολύτιμα πράγματα είναι “φυλακισμένα” και ο άνθρωπος δεν έχει πρόσβαση σε αυτά. Άρα φυλακισμένος δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά τα αγαθά που προβλέπονται για εκείνον, τα οποία εκείνος στερείται λόγω άγνοιας οδηγιών και μη ορθής αξιολόγησης των αξιών.
Ο Χριστός πρόβαλε, ανέδειξε και ταξινόμησε τις ανθρώπινες αξίες, αλλά παράλληλα δίδαξε και με πιο τρόπο αυτή η “φυλάκιση” και ο περιορισμός του ατόμου από την προσέγγιση και συμμετοχή στην αλήθεια, μπορεί να γίνει προσωπική εμπειρία και όχι μόνον θεωρητική εικόνα που πηγάζει από τις εμπειρίες των άλλων.
