Επειδή η ζωή μας εξελίσσεται καθημερινά, είναι προφανές ότι αυτό δεν είναι στοιχείο στατικότητας και στασιμότητας, αλλά είναι στοιχείο δυναμικό, είναι στοιχείο παραγωγικό, είναι στοιχείο που αποδεικνύει ότι είμαστε ζωντανοί και όχι αποθανόντες. Και προφανώς, οι δυνάμεις που επιδρούν για να υπάρχει η εξέλιξη, είναι δυνάμεις έξω από εμάς και πολύ μακριά από εμάς.
Μάλιστα είναι βέβαιο ότι όχι απλώς είναι έξω από εμάς, αλλά εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε την δυναμική τους, ούτε τον πλούτο τους, ούτε και να σταθμίσουμε τις πηγές αυτών των δυνάμεων. Διότι, αν τις αναζητήσουμε λχ στην διάσπαση του ατόμου, αυτό σημαίνει ότι είμαστε σε περιορισμένη κατανόηση, διότι οι δυνάμεις που δημιούργησαν το άτομο και το περιεχόμενό του είναι ισχυρότερες από το δημιούργημα.
Άρα, έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ως άτομα και ως ανθρωπότητα, προκειμένου να δώσουμε απαντήσεις στα μεγάλα αυτά ερωτήματα της ζωής και όχι μόνον. Διότι, αμέσως μετά προκύπτουν και άλλα ερωτήματα, βαθύτερα και πιο κρίσιμα, όπως λχ προς τι όλα αυτά; Γιατί υπάρχει ο κόσμος, γιατί εγώ υποφέρω, γιατί υπάρχουν ασθένειες, γιατί πεθαίνουμε, γιατί, γιατί, και χιλιάδες άλλα γιατί που δεν έχουμε απάντηση. Αυτό σημαίνει ότι παρ’ όλη την εξέλιξη, την γνώση μας και την τεχνολογία που μας υπηρετεί, δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο που όλοι θα θέλαμε, δηλαδή να έχουμε πρακτικές απαντήσεις σε όλα τα μεγάλα και μικρά ερωτήματα και αδιέξοδα της ζωής.
Από την μια λοιπόν καλή και απαραίτητη είναι η ηλικία των βρεφών και των νηπίων, αλλά κάποια στιγμή έρχεται και η περίοδος της ευθύνης, της ατομικής και φυσικά της κοινωνικής, αφού όλοι μαζί ζούμε, και ο ένας επηρεάζει τον άλλον, θετικά ή αρνητικά. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος, άρα και η ανθρωπότητα, πρέπει να αφήσει στην άκρη την ανέξοδη αδιαφορία για το μέλλον, και με σεβασμό στις αξίες της ζωής και όχι του θανάτου, να περάσει στην φάση της ωριμότητας και της ευθύνης.
Μιας ευθύνης που δεν δηλητηριάζεται μόνον από τις κοινωνικές αδικίες, αλλά πηγάζει από μέσα μας, είναι πράξη της δικής μας ατομικής συνείδησης, και εκεί ακριβώς πρέπει να δοθεί έμφαση στην καλλιέργεια. Διότι καλό και απαραίτητο το σήμερα, το παρόν, το συμφέρον μου. Όμως οι δείκτες της ζωής δεν δείχνουν μόνον σύνολα, αλλά δείχνουν και την ευθύνη του ατόμου, αναδεικνύουν τον ρόλο του εσωτερικού μας ανθρώπου, της περιοχής της συνειδήσεως μας, όπου καλλιεργούνται οι αρετές ή οι κακίες, και προφανώς εκεί πρέπει να δοθεί από τον καθένα μας ιδιαίτερη φροντίδα.
Η εξ ύψους δύναμη είναι η έξτρα δύναμη της πίστης στην ανάσταση, η οποία μπορεί να συμπληρώνει την καθημερινή μερίδα δύναμης που έχω ανάγκη, και σταδιακά να διευρύνει και τις δεξαμενές του εσωτερικού μου ανθρώπου, για μεγαλύτερες κατακτήσεις και επιδόσεις.
