Από την επικοινωνία μας με την γραφή και τον προφορικό λόγο μαθαίνουμε τον κόσμο που υπάρχει γύρω μας. Η πολυετής θητεία μας στα σχολεία και η οικογενειακή μας καθημερινότητα είναι οι δύο παράγοντες από τους οποίους τροφοδοτείται η ατομική μας πληροφόρηση.
Αυτό δηλώνει ότι μέχρι το όριο της προσωπικής μας ωρίμανσης είμαστε εξαρτημένοι από το κοινωνικό μας περιβάλλον, άρα η εικόνα του κόσμου είναι συνάρτηση του δικού μας περιβάλλοντος. Οι πεποιθήσεις μας και ο τρόπος σκέψης επηρεάζονται άμεσα και ουσιαστικά μέχρι την ώριμη ηλικία μας από το προσωπικό μας περιβάλλον.
Δηλαδή, δεν έχουμε προσωπική άποψη αλλά αναπαράγουμε όσα μαθαίνουμε από τους άλλους, χωρίς να είμαστε σε θέση ωριμότητας για να διακρίνουμε το καλό από το καλύτερο και από το κακό. Αυτό σημαίνει ότι όταν ένα άτομο φτάνει στην ωριμότητα, θα πρέπει να ξεκινήσει από την διόρθωση όλων των δεδομένων που έχει αποκτήσει μέχρι τότε, προκειμένου να αποκτήσει τον προσωπικό του κώδικα αντίληψης και κατανόησης του κόσμου.
Δηλαδή, αν όλα όσα έχουμε μάθει κατά την περίοδο προ της προσωπικής μας ωρίμανσης δεν ανταποκρίνονται στις ατομικές μας ανάγκες και πεποιθήσεις, θα πρέπει να τα “περάσουμε” από το προσωπικό μας κόσκινο, ώστε να διατηρήσουμε μόνο όσα είναι σε συμφωνία με την δική μας πλέον προσωπικότητα. Αυτό σημαίνει αυτόματα μια νέα περίοδο της προσωπικής μας ζωής, κατά την οποία εισάγουμε και εξάγουμε από την συνείδησή μας όσα θεωρούμε εμείς πλέον πολύτιμα ή άνευ αξίας.
Οι μεταβολές που επέρχονται κατά την περίοδο αυτή, δηλαδή κατά την πρώτη περίοδο της προσωπικής μας ωρίμανσης, είναι κρίσιμης σημασίας, γιατί το μείγμα του εσωτερικού μας κόσμου μεταμορφώνεται προς την κατεύθυνση των προσωπικών μας αναγκών και συνθηκών, αποβάλλοντας μη χρήσιμα, και εισάγοντας απαραίτητα νέα στοιχεία για την ασφαλή κατανόηση του κόσμου, μέσα στον οποία θα βιώσουμε την μελλοντική μας καθημερινότητα.
Η περίοδος της άγνοιας έχει πλέον παρέλθει, και καθένας καλείται να αναλάβει τις προσωπικές του ευθύνες για ό,τι θα αποφασίσει και θα πράξει. Το “αθώο” και η “άγνοια” της “νηπιακής” μας ηλικίας έχει δώσει την θέση του στην υπεύθυνη ζωή, και οι συνέπειες των αποφάσεών μας βαρύνουν αποκλειστικά κάθε πρόσωπο χωριστά και σύγχυση και δικαιολογία δεν υπάρχει πλέον.