Το γεγονός ότι χρειαζόμαστε έναν οδηγό γίνεται αντιληπτό από την βρεφική μας ηλικία, εφόσον από την πρώτη στιγμή της ζωής μας είμαστε εξαρτημένοι από τους άλλους (γονείς, συγγενείς, κλπ). Και όσο περνούν τα χρόνια της ζωής μας, αντιλαμβανόμαστε ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, ακόμη και αν αποφασίσει να γίνει ερημίτης. Διότι καθένας μας μπορεί να ξέρει ή να μπορεί να κάνει διάφορα πράγματα, αλλά η πείρα έχει αποδείξει ότι χρειαζόμαστε πάντοτε έναν ή περισσότερους συνεργούς και οδηγούς στην δική μας καθημερινότητα.
Πολύ περισσότερο, όταν ερχόμαστε στα θέματα του άγνωστου και του μέλλοντος, εκεί όπου οι γνώσεις και η εμπειρία μας είναι σχεδόν μηδενική και απαιτείται μεγάλη αναζήτηση για να πάρουμε απαντήσεις στα ζωτικά μας ερωτηματικά, εκεί είναι προφανής η ανάγκη για έναν ασφαλή οδηγό, ο οποίος θα γνωρίζει όχι μόνον το θέμα που μας απασχολεί, αλλά θα γνωρίζει σε βάθος και εμας και τις ικανότητές μας.
Ευκολα, λοιπόν, γίνεται αντιληπτό ότι κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει ο οδηγός μας για όλη την ζωή μας και για όλες τις πιθανότητες που μπορεί να μας συμβούν. Όσο και αν θέλουμε, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τις υπαρξιακές μας ανάγκες και ταυτόχρονα να γνωρίζει και το μέλλον που παραμένει αόρατο πάντοτε.
Ακόμη και ο ίδιος ο Χριστός παραδέχθηκε ότι για τον άνθρωπο ήταν συμφέρον να φύγει ο ίδιος από τον κόσμο, προκειμένου να έρθει το πνεύμα της αλήθειας, το οποίο δεν δεσμεύεται από χώρο και χρόνο ή τους περιορισμούς της φύσης και της ανθρώπινης σαρκικής αδυναμίας.
Διότι κάθε άνθρωπος – ας είμαστε 7 δισεκατομμύρια plus – είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά όχι μόνον κατά την φυσική του υπόσταση, αλλά και κατά τον ψυχικό του κόσμο, άρα απαιτείται χειρουργική επιμέλεια σε όλες τις περιπτώσεις επέμβασης στον ψυχικό και σωματικό του κόσμο.
Τα εφόδια που έχει τοποθετήσει στο ατομικό μας χαρτοφυλάκιο ο δημιουργός παραμένουν άγνωστα και η ενεργοποίησή τους παραμένει ένα δύσκολο ζητούμενο για κάθε αναζητητή της αλήθειας της ζωής.