Στην πρακτική καθημερινή μας δραστηριότητα – και όχι μόνο στην εκκλησιαστική – πρέπει να έχουμε την δυνατότητα της εφαρμογής των οδηγιών της διδασκαλίας του Χριστού.
Σε διαφορετική περίπτωση, η διδασκαλία περιορίζεται στην παρακολούθηση της εκκλησιαστικής μας συμμετοχής, αλλά αυτό δεν μπορεί να αντισταθμίσει τις οδυνηρές συνέπειες των δικών μου λαθών στην καθημερινή πρακτική μου ζωή. Διότι, προφανώς, δεν κλέβω πηγαίνοντας στην εκκλησία και δεν λέω ψέματα – κατά κανόνα – στους λειτουργούς της εκκλησίας, αλλά λέω ψέματα και καταπιέζω άλλους συνανθρώπους μου στις συναλλαγές και τις επαφές μου, και αυτό είναι πολύ σοβαρό. Διότι τις συνέπειες δεν θα τις υποστεί κανένας λειτουργός της εκκλησίας, αλλά εγώ ο ίδιος και το στενό μου περιβάλλον, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για κάθε μου εκτροπή από τις οδηγίες του Χριστού.
Με λίγα λόγια, δεν αρκεί η συμμετοχή μου στην εκκλησιαστική πρακτική – χωρίς αυτό να είναι κακό ή περιττό -, αλλά αυτό πρέπει να συνοδεύεται από την αντίστοιχη προσωπική μου πρακτική σε όλη την διάρκεια της καθημερινής μου ζωής, προκειμένου οι ανταποδόσεις που προβλέπει η διδασκαλία του Χριστού να γίνονται πράξη στην προσωπική μου ζωή.
Και είναι σαφές, ότι μια ορθή και αληθής πράξη μας στην καθημερινή μας ζωή, δεν πρέπει να είναι ένα τυχαίο γεγονός – διότι τότε δεν μπορεί να είναι κάποιος σίγουρος ότι αυτό θα επαναληφθεί – αλλά πρέπει να αποτελεί τμήμα ενός δρόμου, μιας συνεχούς διαδικασίας με την εφαρμογή των οδηγιών της διδασκαλίας του Χριστού, ώστε κάθε πράξη μας να είναι ενταγμένη στην γενική πορεία ενός συγκεκριμένου δρόμου, ο οποίος έχει μια αφετηρία, μια εξελικτική πρόοδο στην καθημερινότητα, και ένα τελικό στόχο τον οποίο εγώ ο ίδιος έχω επιλέξει – η έχω συμφωνήσει – να πετύχω και να κατακτήσω.
Σε αυτή την περίπτωση, δηλαδή του σύγχρονου δρόμου και των σύγχρονων διαδικασιών επιβίωσης, καθένας ατομικά εξελίσσεται, βελτιώνεται καθημερινά, ώστε, εάν σε μια περίπτωση βρεθεί σε λάθος σημείο ή προβεί σε μια λανθασμένη επιλογή δραστηριότητας, να έχει περιθώρια επιστροφής και αποκατάστασης της ορθής πορείας, ώστε, όχι μόνον να μην εκτραπεί από την ορθή πορεία του, αλλά και να έχει αποκτήσει την εμπειρία της διάκρισης της αλήθειας των πραγμάτων και να γίνεται πιο έμπειρος στην αντιμετώπιση των επόμενων θεμάτων που θα προκύψουν στην προσωπική του ζωή.
Η μη πρακτική εφαρμογή των οδηγιών της διδασκαλίας του Χριστού στην καθημερινότητά μας καθιστά αυτή την διδασκαλία μόνο αντικείμενο γνώσης και όχι ένα λειτουργικό στοιχείο που αναμένει την ανταμοιβή του.