Η κίνηση και η κινητικότητα είναι χαρακτηριστικά της ζωής. Όχι τα μοναδικά, αλλά είναι τα ορατά και αυτά με τα οποία πιστοποιούμε κατ’ αρχάς την ύπαρξη ζωής σε ένα οργανισμό. Τα μη ορατά, όπως για παράδειγμα η κυκλοφορία του αίματος και οι εσωτερικές λειτουργίες,πιστοποιούνται αργότερα από τους ειδικούς. Το πρώτο, δηλαδή, εξωτερικό σύμπτωμα είναι η ανικησία και η μη κινητικότητα του οργανισμού. Αυτή είναι η παγκόσμια διαπίστωση για καθένα ζωντανό οργανισμό πάνω στη γη. Ακόμη και τα δέντρα και τα φυτά έχουν κινητικότητα εσωτερική, την οποία εμείς αντιλαμβανόμαστε ως εξωτερική αλλαγή και εμφάνιση.
Αυτό σημαίνει, πρακτικά, ότι κάθε μορφή ζωής διαθέτει ένα οργανισμό με εσωτερικές λειτουργίες, οι οποίες μπορεί να μην είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού, ωστόσο, είναι υπαρκτές και αυτές τροφοδοτούν με ενέργεια τα διάφορα μέλη ενός οργανισμού, ώστε να πιστοποιείται η ζωντανή λειτουργία του.
Απαραίτητη, λοιπόν, προϋπόθεση κάθε ζωντανού οργανισμού είναι η εσωτερική του λειτουργία, η οποία και θα τροφοδοτήσει με ενέργεια την κίνηση – με την γενικότερη έννοια – του σώματος του οργανισμού.
Και είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει αέναη παροχή ενέργειας, αλλα απαιτείται συνεχής ανεφοδιασμός πρώτων υλών, προκειμένου το σώμα – με την γενικότερη έννοια – να μπορεί να διατηρείται στην λειτουργική ζωή και όχι απλώς ως μονο ένας απόλυτος αριθμός.
Και επειδή αυτά είναι απλά και κατανοητά, είναι προφανές ότι το ίδιο ισχύει και για τον εσωτερικό μας οργανισμό, ο οποίος είναι και το κέντρο της ζωής μας, δεδομένου ότι καθένας ζωντανός οργανισμός – πολύ περισσότερο ο ανθρώπινος – έχει ανάγκη από τροφοδοσία πρώτων υλών, από τις οποίες θα προέλθει και η ενέργεια, προκειμένου να βρίσκεται σε λειτουργία ζωής και κίνησης και να παράγει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Δηλαδή, το φυσικό μας σώμα είναι ένα θέμα ( πολύ σημαντικό και καθόλου ασήμαντο), και το άλλο σώμα, το εσωτερικό μας σώμα (των συναισθημάτων, των σκέψεων, των υπολογισμών, των επιλογών και των αποφάσεων) έχει ακριβώς τις ίδιες ανάγκες για να λειτουργεί σε ζώσα κατάσταση και όχι σε νάρκη ή θανατική αναμονή.
Με λίγα λόγια, ο εσωτερικός μας κόσμος, προκειμένου να λειτουργεί με νόμους ζωής, έχει ανάγκη από τροφοδοσία πρώτων υλών, οι οποίες μετατρέπονται κάθε στιγμή σε υπαρξιακό υλικό, με το οποίο ανανεώνεται ο εσωτερικός μας κόσμος, όπως και το σώμα μας, προκειμένου να παραμένει σε δράση ζωής και όχι σε απάθεια θανάτου.
Η διδασκαλία και η δύναμη της ανάστασης του Χριστού είναι η οδός με την οποία ρυθμίζεται σε κάθε εποχή η λειτουργία ζωής όχι μόνο του θνητού σώματός μας, αλλά και του εσωτερικού μας κόσμου.