Η ανθρώπινη καθημερινότητα είναι γεμάτη από δραστηριότητες, είτε αυτές είναι εξωτερικές και μπορούμε να τις περιγράψουμε, είτε είναι εσωτερικές – σκέψεις, διαλογισμοί, υπολογισμοί, αποφάσεις, συναισθήματα, κλπ – τα οποία μπορεί να μη φαίνονται εξωτερικά, ωστόσο, καθορίζουν τον τρόπο σκέψης και τελικά και τις ίδιες τις αποφάσεις και πράξεις μας.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν υπάρχουν “κενά” στην ατομική μας δραστηριότητα, διότι μπορεί να μην περιγράφεται μια δραστηριότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε νεκροί. Αντίθετα, σε αυτούς τους “νεκρούς” χρόνους της φαινομενικής αδράνειας εξυφαίνονται τα συναισθήματα και οι σκέψεις, στοιχεία τα οποία θα μας οδηγήσουν αργότερα στις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Άρα, καθένας καλείται να αξιοποιεί τον χρόνο της καθημερινής του ζωής με επίγνωση και υπευθυνότητα, διότι εμείς θα πληρώσουμε για τις συνέπειες των λαθών ή θα κερδίσουμε από τις επιτυχίες μας.
Διότι είναι γνωστό ότι το σώμα μας εργάζεται με μεγάλη ταχύτητα εσωτερικά, προκειμένου να πετύχει την δική του ανάπτυξη και ωριμότητα για τις δικές του ανάγκες. Και είναι προφανές ότι με αντίστοιχο τρόπο λειτουργούν και οι διαδικασίες στον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή τον μη ορατό με τα φυσικά μας μάτια, αλλά υπαρκτό και μάλιστα με αποφασιστικό ρόλο στις αποφάσεις και τις πράξεις μας.
Αυτή η συνεχής ανανέωση των κυττάρων του οργανισμού μας, η οποία θα μπορούσε να ονομαστεί και αναγέννηση – με την λειτουργική της έννοια, μας οδηγεί στην κατανόηση και της ανανέωσης του εσωτερικού μας, μη ορατού, δηλαδή, κόσμου, μέσα στον οποίο κυοφορούνται όλες οι προετοιμασίες για αυτά που θα ζήσουμε στο μέλλον, είτε αυτό αφορά την επόμενη στιγμή, είτε αφορά το εγγύς ή το απώτερο μέλλον μας.
Η λειτουργία, δηλαδή, της καθημερινής αλλά και συνολικά της ατομικής μας ζωής δεν είναι εύκολα ανιχνεύσιμη, διότι κανείς άνθρωπος δεν γνωρίζει τί θα συμβεί στο μέλλον ή στην επόμενη στιγμή, συνεπώς δεν μπορεί να γνωρίζει και με ποιό τρόπο θα θωρακιστεί απέναντι στις δυσκολίες που θα προκύψουν, είτε αυτό αφορά την οικονομία, είτε την υγεία, είτε τις σχέσεις μας.
Συνεπώς, η ανανέωση του εσωτερικού μας κόσμου είναι καίριας πρακτικής σημασίας, διότι μια καλή προετοιμασία θα συνδράμει ουσιαστικά στην επιτυχία. Το αντίθετο, δηλαδή η καχεξία και αδυναμία στον εσωτερικό μας κόσμο, θα συμβάλλει αρνητικά στην οποιαδήποτε δυσκολία θα προκύψει στο μέλλον. Για τον λόγο αυτό και ο άνθρωπος της πίστης καλείται να κατανοήσει την έννοια της ανανέωσης, ως προϋπόθεση μιας δημιουργικής πορείας από το σήμερα στο μέλλον, χωρίς το ένα να υπονομεύει ή να αντικαθιστά το άλλο.