Οι άπειρες διαδρομές που μπορεί σήμερα να κάνει ένας άνθρωπος στους σύγχρονους δρόμους είναι μια ελευθερία αλλά και μια πρόκληση για σοβαρή σκέψη και προβληματισμό.
Διότι, κάθε είδους ανθρώπινη ελευθερία συνεπάγεται και μεγαλύτερη ατομική ευθύνη στις επιλογές, στις αποφάσεις και στις πράξεις. Αυτό σημαίνει ότι η σοβαρότητα πρέπει να προϋπάρχει σε κάθε άτομο που θέλει να βελτιώνεται η ζωή του στην καθημερινότητά του και όχι να μπαίνει σε κίνδυνο. Αυτό, για τους αναζητητές της αλήθειας της ζωής είναι ένα θέμα έρευνας και κατανόησης, τόσο του εαυτού μας, όσο και του περιβάλλοντος, φυσικού και κοινωνικού, μέσα στο οποίο βιώνουμε την προσωπική μας καθημερινότητα με τις πράξεις και τις διαδικασίες που αυτές οι πράξεις προβλέπουν στο δικό μας περιβάλλον.
Αυτός είναι και ο λόγος που όσοι αναζητούν την αλήθεια των πραγμάτων αξιοποιώντας τις οδηγίες της διδασκαλίας του Χριστού πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας, ώστε να μην είμαστε αναχρονιστές προσπαθώντας να εφαρμόσουμε πρακτικές των προηγούμενων εποχών, αλλά να είμαστε μέσα στους σύγχρονους δρόμους της σύγχρονης ζωής, ώστε να μπορούν να υπάρχουν απτά αποτελέσματα, τόσο στην πρακτική μας καθημερινότητα, όσο και στις προοπτικές του μέλλοντος και της αιωνιότητας. Διότι, στόχος δεν είναι μόνο μια καλύτερη καθημερινότητα – πράγμα για το οποίο όλοι κοπιάζουμε – αλλά και οι καλύτερες προοπτικές του μέλλοντος και – για όσους ενδιαφέρονται – και της αιωνιότητας.
Και η διδασκαλία του Χριστού ακριβώς εκεί εστιάζει, δηλαδή, στην ισορροπία μεταξύ μιας καλύτερης καθημερινότητας – με ό,τι αυτή μπορεί να περιλαμβάνει για τον καθένα μας – αλλά και τις προοπτικές του μέλλοντος και της αιωνιότητας.
Είναι λάθος και πλάνη να αποκλείουμε ή να υποτιμούμε μια από τις δυο αυτές πλευρές της διδασκαλίας του Χριστού, δηλαδή, τόσο την βελτίωση της καθημερινότητας, όσο και την προοπτική του μέλλοντος. Διότι, τίποτα δεν είναι μόνο προσωρινό.
Κάθε τι που γίνεται σήμερα είναι κομμάτι της ζωής μας, άρα οι συνέπειες από τις απλές ή τις σύνθετες πράξεις μας θα φέρουν και μακροπρόθεσμα την συμβολή τους στην γενική πορεία της προσωπικής μας ζωής. Διότι, ο Χριστός δεν ξεχώρισε τις εσωτερικές μας σκέψεις και αποφάσεις από την πρακτική μας βαθμολογία των αξιών, αλλά συνέδεσε την θεωρία με την πρακτική ζωή και τις καθημερινές πράξεις, οι οποίες πρέπει να έχουν ως πρότυπο τον ίδιο το δημιουργό, δηλαδή να αντέχουν στην δική του κριτική με βάση τις δικές του πρακτικές και όχι μόνο στην ατομική μας ικανοποίηση ή των ανθρώπων που ωφελούνται από εμάς.