Η αναγκαία καθημερινή μας επαφή με τον κόσμο και το περιβάλλον, μάς οδηγεί αναπόφευκτα σε συνύπαρξη και σε συνοδοιπορία, αλλά αυτό δεν σημαίνει σύγχυση και – πολύ περισσότερο – δεν μπορεί να σημαίνει ταύτιση και ομογενοποίηση, γιατί καθένας είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, με ατομικά χαρακτηριστικά, τόσο στο σώμα του όσο και στον εσωτερικό του κόσμο.
Ενώ, δηλαδή, μπορεί να μιλάμε την ίδια γλώσσα, μπορεί να δουλεύουμε μαζί και να κάνουμε χιλιάδες άλλα πράγματα από κοινού, σε καμιά περίπτωση αυτό δεν συνεπάγεται σύγχυση ιδεών, ταύτιση σκέψεων και απόψεων, και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αντικαταστήσει στις ευθύνες ο ένας τον άλλον. Και αυτό το βλέπουμε καθημερινά σε μυριάδες εκδηλώσεις και δραστηριότητες της ζωής μας. Με λίγα λόγια, η ατομική ευθύνη δεν μεταφέρεται σε κάποιον άλλον και, φυσικά, αυτό έχει τις συνέπειές του, όταν δεν αναγνωρίζουμε την ατομική μας ευθύνη μέσα σε ένα μεγάλο κοινωνικό σύνολο, μέσα στο οποίο διάγουμε την κάθε μέρα της ζωής μας. Και είναι προφανές ότι δεχόμαστε επιρροές και επιδράσεις από τον κοινωνικό μας περίγυρο, ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να είναι άλλοθι για τα δικά μου προσωπικά λάθη.
Κάθε άλλη προσέγγιση στην κατανόηση του κοινωνικού μας περιβάλλοντος με τους συγκεκριμένους ανθρώπους κάθε εποχής, θα μας οδηγήσει σε φθορά και λάθη επιλογών και αποφάσεων. Αντίθετα, η ανάληψη των προσωπικών μας ευθυνών, στο ποσοστό που αντιστοιχεί σε κάθε ενέργειά μας, θα μας οδηγήσει σταδιακά σε μια πιό στοιβαρή εσωτερική λειτουργία και περίσκεψη, και αυτό θα φανεί στην προσωπική μας ζωή στο αύριο και στο μέλλον.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός έθεσε ως κέντρο της διδασκαλίας του κατ’ αρχήν – και όχι περιοριστικά – το ένα άτομο και όχι την κοινωνία και την συνολική ανθρωπότητα, γιατί εάν το ένα άτομο δεν μπορεί να αντιληφθεί και να συμβιβαστεί με την αλήθεια των πραγμάτων, τότε, προφανώς τα πράγματα για ένα κοινωνικό σύνολο είναι πιό περίπλοκα στην αναζήτηση της αλήθειας.
Στόχος, δηλαδή, της διδασκαλίας του Χριστού ήταν το ένα άτομο, η μια προσωπικότητα, γιατί μέσα από τις μεταβολές και βελτιώσεις του ενός ατόμου μπορεί να πάρει μαθήματα και ένα ευρύτερο σύνολο ανθρώπων που είναι σε θέση να αντιληφθούν την διαφορά μεταξύ του ατομικού και του συνολικού γίγνεσθαι στην αναζήτηση της αλήθειας των πραγμάτων που διαχειριζόμαστε όλοι στην προσωπική ή και την κοινωνική μας δραστηριότητα.
Το παράδειγμα με το προζύμι που μπορεί να μεταμορφώσει ένα μεγαλύτερο σύνολο αλεύρου, το παράδειγμα με τον σπόρο που πέφτει στο χωράφι για να φέρει πολλαπλάσιο καρπό, είναι χαρακτηριστικές εικόνες που προβάλλουν την ουσία της διδασκαλίας του Χριστού για την προσωπική πορεία ενός ατόμου και στην συνέχεια μιας ολόκληρης κοινωνίας ανθρώπων.