Τα αδιέξοδα στην καθημερινή μας ζωή, είτε είναι τυχαία είτε είναι αναμενόμενα, έχουν ανάγκη από υπέρβαση, δηλαδή από δύναμη ατομική, με ό,τι αυτή μπορεί να περιλαμβάνει εκτός βέβαια από την αναγκαία σωματική ικανότητα. Σε κάθε περίπτωση, η αδυναμία αποδεικνύει την όχι ορθή προετοιμασία εκ μέρους μας, και αυτό μπορεί να σημαίνει ή υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων ή έκτακτη και μη αναμενόμενη κλιμάκωση της πρόκλησης, ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις απαιτείται επαύξηση της δύναμης που διαθέτουμε.
Αυτή η απλή διαπίστωση, ότι δηλαδή απαιτείται μεγαλύτερη δύναμη από αυτή που ήδη διαθέτουμε, σημαίνει ότι ή έχουμε κάνει λάθος εκτιμήσεις ή οι δυνάμεις μας είναι καχεκτικές και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην σύγχρονη ζωή, με αποτέλεσμα να βυθιζόμαστε στα αδιέξοδα. Και για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση και να επιστρέψουμε στην επιτυχία απαιτείται ανανέωση της ενέργειας που διαθέτουμε και – πιθανόν – αύξηση των “αγγείων” που φυλάγουμε τις δυνάμεις μας.
Σε κάθε περίπτωση, εάν θέλουμε να αλλάξουμε τα προσωπικά μας δεδομένα, θα πρέπει – για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του συρμού σήμερα – να κάνω ένα restart τόσο στο σωματικό μου δείκτη περιεχομένου (στο φυσικό μου σώμα, το hardware), όσο και στο πνεύμα του νοός μου (στο software), ώστε να αποκατασταθεί η επικοινωνία με τις πηγές της δύναμης που παρέχει ο δημιουργός σε κάθε άτομο που αναζητά την δική του δύναμη για την υπέρβαση των καθημερινών προκλήσεων.
Εάν δεν γίνει αυτή η επανεκκίνηση στην πρακτική και ουσιαστική πλευρά της καθημερινότητας, τότε δεν μπορεί – κατά κανόνα – να υπάρξει αύξηση των δυνάμεων που διαθέτουμε. Και αυτό θα σημαίνει καθίζηση, νέα αδιέξοδα, αποτελμάτωση, απραξία και εσωστρέφεια χωρίς δύναμη εξωτερικής βοήθειας και λύτρωσης. Το restart που έκανε ο άσωτος γιος της παραβολής, ξεκίνησε από την λογική σκέψη του (πόσοι δούλοι του πατέρα μου περνούν καλύτερα από μένα σήμερα) για να καταλήξει στην αλλαγή των συναισθημάτων της ντροπής για ό,τι είχε κάνει, και την ψύχραιμη απόφαση του να επιστρέψει πίσω στην κατάσταση που είχε εγκαταλείψει με εύκολο και αβασάνιστο τρόπο κοντά στον πατέρα του.
Και αυτό είναι ένα βασικό μάθημα της διδασκαλίας του Χριστού. Η μετάνοια στα συναισθήματα, για να έχει αποτελέσματα στην πρακτική μας ζωή, πρέπει να συνοδεύεται και από την σωματική μεταβολή και κινητοποίηση του σώματος και του νού μας προς την νέα κατεύθυνση, δηλαδή της επιστροφής στο σημείο έναρξης της οδού που μας οδήγησε στο αδιέξοδο.