Ο κόσμος που μας περιβάλλει και ο κόσμος που ζει μέσα στο σώμα μας είναι στην πραγματικότητα, όχι μόνο άγνωστος – αυτό το ξέρουμε όλοι – αλλά και χωρίς γεωγραφικά όρια, χωρίς ένα χάρτη για να μπορέσουμε να τον γνωρίσουμε κομμάτι – κομμάτι, και να καταλάβουμε το τί και το γιατί της καθημερινής μας ζωής. Δεν είναι μόνο, δηλαδή, το σύμπαν και τα μακρινά νεφελώματα των γαλαξιών που δεν μπορούμε να γνωρίσουμε, αλλά είναι και ο ίδιος μας ο εαυτός, τον οποίο τον καταλαβαίνουμε ως ύπαρξη – όσο τον καταλαβαίνουμε -, αλλά είναι και ο μακρόκοσμος που δεν είναι εύκολα προσβάσιμος και κατανοητός, ώστε να μπορεί κάποιος να κοιμάται ήσυχα.
Διότι, όλο και ανακαλύπτουμε κενά στην ατομική μας γνώση για το τί γίνεται μέσα μας – στο φυσικό μας σώμα -, αλλά και το τί γίνεται γύρω μας, και αυτό επηρεάζει αχαλίνωτα και την δική μας καθημερινή ζωή. Οι αποφάσεις των άλλων, έξω από μας, καλές ή κακές, μάς επηρεάζουν και πολλές φορές αρνητικά, με αποτέλεσμα να χάνουμε την μπάλα της ατομικής μας καθημερινότητας. Επομένως, όλοι κατανοούμε ότι το να γνωρίσει κάποιος τον κόσμο, πρέπει να ξεκινήσει την μεγάλη – όχι την αποκλειστική – προσπάθεια να γνωρίσει πρώτα τον εαυτό του και τα εφόδια που διαθέτει και μπορεί να αυξήσει και να αξιοποιήσει, ώστε καθημερινά να βελτιώνεται η επίγνωση του εαυτού του.
Διότι, χωρίς βελτίωση καθημερινή, σύντομα θα φτάσουμε στην στασιμότητα, την υπερηφάνεια των δικών μας αθλημάτων, και θα αποκοπούμε από την αληθινή ζωή, η οποία θέλει τον άνθρωπο να εξελίσσεται και να ανακαλύπτει και να μαθαίνει ό,τι του είναι σήμερα άγνωστο. Και αυτό για να συμβεί πρέπει το άτομο που ενδιαφέρεται για την προοπτική του μέλλοντος, να αρχίσει να αναζητά τις λύσεις των βαθύτερων προσωπικών του ερωτημάτων για την ζωή, την δικαιοσύνη και την αδικία, τις ασθένειες και τον θάνατο, χωρίς αυτό να αποτελεί πεδίο αυτο-φυλάκισης και καταστροφικής εσωστρέφειας, παραμελώντας την επιτυχία στην καθημερινότητα.
Αυτό, δηλαδή η προσωρινή εσωστρέφεια, πρέπει να είναι ένα πρώτο μόνο στάδιο μιας μακράς και ατέρμονης αναζήτησης πίσω από τα γεγονότα της καθημερινής μας ζωής, προκειμένου να επεξεργαζόμαστε τα δεδομένα που οδήγησαν σε απαντήσεις λύσεων ή σε περισσότερα αδιέξοδα τις σκέψεις και τις αποφάσεις μας. Η βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας κοιτάζοντας ένα καθρέπτη, είναι το πρώτο στάδιο για προβληματισμό ζωής. Όχι για να τα παρατήσουμε, αλλά για να παρατηρήσουμε τις αιτίες που προκαλούν τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας.
Και η διδασκαλία του Χριστού συνιστά να προσέχουμε τους εαυτούς μας και την δική του διδασκαλία. Όλα τα υπόλοιπα είναι σημαντικά, αλλά έρχονται σε δεύτερες θέσεις και οι επιλογές του ελεύθερου χρόνου μας πρέπει να είναι επιλογές που τα ερωτήματα της καθημερινής μας ζωής πρέπει να είναι ιεραρχημένα και αξιολογημένα με βάση την τρέχουσα αλλά και την μελλοντική τους αξία. Διότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο για το σήμερα, αλλά ξέρει ότι τον περιμένει και το άγνωστο αύριο, και πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος και εφοδιασμένος για να πετυχαίνει πάντοτε ή να μαθαίνει από τα λάθη του.