Οι περιοχές που καλείται καθένας να εξερευνήσει κατά την σύντομη παρουσία του πάνω στην γη είναι πολλές, αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε από τις γύρω σε μάς περιοχές. Και πρώτα απ’ όλα του εαυτού μας, δηλαδή να αρχίσουμε να γνωρίζουμε τα φυσικά αλλά και τα μη ορατά όριά μας, δηλαδή τις ικανότητες του σώματος ως προς τα μέλη του και ως προς τις λειτουργίες του.
Όταν αγνοούμε αυτά, δηλαδή τα μέλη και τις λειτουργίες που μάς κρατούν στην καθημερινή ζωή, είναι φυσικό να κάνουμε λάθη από άγνοια, είτε υπερβάλλοντας, είτε υποτιμώντας τα όρια και τις ατομικές μας ικανότητες. Και αυτή η γνώση έρχεται με τον καιρό, όχι μόνο ως εγκεφαλική και αριθμητική γνώση, αλλά και ως καταστάλαγμα εμπειρίας, που προσφέρει στην συνέχεια μια λειτουργία βασισμένη στην συνήθεια και στην εμπειρία, δηλαδή κάτι που διευκολύνει την ατομική μας καθημερινότητα.
Η ίδια λογική αναζήτησης και εκμάθησης ισχύει και για τα μη ορατά ζητήματα και θέματα της καθημερινότητας, δηλαδή τον κόσμο των συναισθημάτων και της σκέψης, τα οποία ωστόσο καθορίζουν και τις κατευθύνσεις των λειτουργιών του σώματος. Διότι, όπως έχουμε τονίσει στο παρελθόν, κανένα όργανο του σώματός μας δεν λειτουργεί χωρίς εντολή του εγκεφάλου, είτε αυτή είναι γνωστή και την κατευθύνουμε εμείς οι ίδιοι, είτε είναι φυσική, και κατευθύνεται από τους νόμους της φύσης που εμείς δεν ελέγχουμε, όπως πχ τις λειτουργίες των εσωτερικών μας οργάνων, της κυκλοφορίας, της αναπνοής, της μετατροπής των τροφών σε στοιχεία υποστήριξης του φυσικού μας οργανισμού, κλπ.
Άρα, και για αυτή την περιοχή της προσωπικότητάς μας απαιτείται χαρτογράφηση, δηλαδή εντοπισμός των στοιχείων που θα καθορίσουν την πορεία στην δική μας ατομική καθημερινότητα. Διότι μπορεί να ζούμε μέσα σε χιλιάδες και εκατομμύρια άλλους ανθρώπους, αλλά στην συνείδηση κάθε άτομο γεννιέται μόνο του, διαμορφώνεται μόνο του, διαβιεί μόνο του στην ουσία, και τελικά πεθαίνει μόνο του, άσχετα από συγγενείς και φίλους. Και αυτό δηλώνει ότι δεν υπάρχει ομογενοποίηση και ταύτιση των ατόμων μιας κοινωνίας, αλλά καθένας διαθέτει τον δικό του χάρτη περιεχομένου και αναγνώρισης της δικής του πορείας μέσα στην καθημερινότητά του.
Μπορεί πολλοί να ταξιδεύουμε μέσα σε μια λεωφόρο γεμάτη οχήματα, αλλά καθένα όχημα έχει την αφετηρία του και τον δικό του προορισμό, χωρίς η γενική εικόνα να επιδρά στην ουσία πάνω στον τρόπο και τον χρόνο του ατομικού μας ταξιδιού μέσα στην καθημερινότητα. Και αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος, προκειμένου να κατανοήσουμε την διδασκαλία του Χριστού. Η Εκκλησία είναι μία, αλλά τα μέλη της ελέγχονται ατομικά από τον Χριστό που είναι ο κριτής των μελών του.