Ανάβοντας κάποιος ένα κερί στην Εκκλησία εκφράζει την πίστη και την ευσέβειά του. Αυτό από την πλευρά την δική του. Ωστόσο, αυτό προφανώς δεν είναι μια ολοκληρωμένη κίνηση και έκφραση, διότι ό,τι κάνουμε έχει κάποια αιτία και περιμένουμε κάποιο αποτέλεσμα. Και όποιος αρνείται αυτή την αλήθεια ψεύδεται και παραπλανά. Διότι, μπορεί να μην προσδοκώ κάποια ανταπόδοση τώρα και επί τόπου, αλλά στην βαθύτερη συνείδησή μου είμαι βέβαιος ότι αυτή η δική μου πράξη θα φέρει κάποιο καλό αποτέλεσμα στην ζωή μου, διότι η ευσέβεια απευθύνεται στον θεό και όχι στους ανθρώπους.
Όταν λοιπόν κάποιος ανάβει ένα κερί ή κάνει τον σταυρό του, αυτή η πράξη του πηγάζει από την εσωτερική του ανάγκη, και όχι από την απαίτηση κάποιου τρίτου που τον υποχρεώνει να κάνει κάτι χωρίς ο ίδιος να το επιθυμεί. Και αυτή ακριβώς η πηγαία ευσέβεια είναι το πολύτιμο κειμήλιο που μεταφέρει κάθε θνητός κατά την διάρκεια της εδώ παροικίας του.
Διότι, ό,τι πηγάζει από την βαθύτερη συνείδησή μας και όχι μόνο από το αναγκαίο συμφέρον, είναι δείκτης μιας βαθύτερης αναζήτησης του δημιουργού. Τον οποίο δεν γνωρίζουμε, αλλά είμαστε βέβαιοι για την ύπαρξή του και προσδοκούμε ασυναίσθητα την δική του ανταπόδοση και αντιμισθία. Αυτό είναι το κομβικό σημείο της επαφής μιας καθημερινής μας συνήθειας – όσοι έχουμε αυτή την συνήθεια – και μιας βαθύτερης αναζήτησης, που δεν εξαντλείται μόνο στην κάλυψη των βιοτικών αναγκών, αλλά επεκτείνεται και σε βαθύτερες αναζητήσεις της ζωής, όπως αυτές περιορίζονται, βέβαια, από τα σύντομα όρια του επίγειου βίου μας.
Και σε αυτό το επίπεδο, το βαθύτερο της ύπαρξής μας που αναζητά τον δημιουργό και δεν ικανοποιείται μέχρι να αρχίσει να τον γνωρίζει, στηρίχθηκε όλη η διδασκαλία του Χριστού: στην αναζήτηση του δημιουργού, ανεξάρτητα από τις αιτίες που οδηγούν ένα άτομο στην αναζήτηση αυτή. Διότι, πρώτη προϋπόθεση για την υιοθέτηση και εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού είναι το ατομικό ενδιαφέρον, το οποίο μπορεί να έχει περιβάλλον αναγκών, αλλά έχει και βαθύτερες ρίζες στην υπαρξιακή ανάγκη επίγνωσης και αναγνώρισης του ίδιου του δημιουργού.
Διότι, το ζητούμενο δεν είναι μόνο η ανταπόδοση για την κάλυψη των ημερήσιων αναγκών, αλλά και η επέκταση της ζωής, όπως την περιγράφει ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος και αναστήθηκε πρώτος, αναμένοντας και την ακολουθία του να περπατήσει τον ίδιο δρόμο της πίστης στην Ανάσταση και στην υπομονή των εδώ δυσκολιών.