Καθημερινά η ζωή μάς προκαλεί να κάνουμε πολλά πράγματα και αυτό είναι το σύνηθες. Και μπορεί να θέλουμε ή να μην θέλουμε, ωστόσο η ζωή και οι συνθήκες μάς υποχρεώνουν να υπακούσουμε στις προκλήσεις και να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις που μάς καλεί να εκτελέσουμε. Ζωή χωρίς αυτές τις παραμέτρους δεν υπάρχει, τουλάχιστον με όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
Αυτή η δραστηριότητα περιλαμβάνει τόσο την ατομική μας πλευρά, όσο και διάφορους εξωτερικούς παράγοντες, οι οποίοι και παίζουν τον δικό τους ρόλο μέσα στις προσωπικές και ατομικές μας υποθέσεις. Δηλαδή, δεν είναι μόνο ο εαυτός μας, που συμμετέχει σε μια δραστηριότητα, αλλά είναι και οι άλλοι παράγοντες, οι οποίοι είναι άγνωστοι ή εν μέρει γνωστοί. Και αυτό δηλώνει ότι για κάθε δραστηριότητα, πρέπει να ξέρουμε τόσο τα ατομικά μας δεδομένα, όσο και των εξωτερικών παραγόντων.
Με λίγα λόγια δεν κάνουμε ό,τι θέλουμε, αλλά η συμπεριφορά μας εξαρτάται και από μη ελεγχόμενους πάντα από εμάς παράγοντες. Αυτό σημαίνει από την μια ευαισθησία και αντίληψη, και από την άλλη επίγνωση της πραγματικότητας, ατομικής και κοινωνικής. Και εδώ συνήθως κάνουμε τα λάθη. Ειτε γιατί αγνοούμε τμήμα του εαυτού μας και των ικανοτήτων μας, είτε γιατί αγνοούμε πράγματα του εξωτερικού κόσμου που μάς περιβάλλει. Και οι δύο αυτοί παράγοντες επηρεάζουν τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας, και πολλές φορές αρνητικά, με συνέπεια την θλίψη και την απογοήτευση.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Χριστός ανέπτυξε δια μακρών την διδασκαλία του θεωρητικά αλλά και πρακτικά, τόσο από ο ίδιος, όσο και οι άνθρωποι που είχε επιλέξει ως μαθητές να εφαρμόσουν όσα εκείνος τους είχε διδάξει. Διότι, η διδασκαλία του Χριστού δεν είναι μόνο κάνε αυτό και μη κάνεις εκείνο, αλλά περιλαμβάνει και μυριάδες άλλες λεπτομέρειες, χωρίς τις οποίες η διδασκαλία του δεν είναι πρακτικά εφαρμόσιμη στην ατομική μας καθημερινότητα.
Διότι, από την θεωρία μέχρι την αποτελεσματική πράξη μεσολαβούν οι δοκιμές, με θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα, από τις οποίες παίρνουμε τα μαθήματα, ώστε να επιλέγουμε το καλό και το συμφέρον, αντί για το κακό και το επιζήμιο. Και μάλιστα, εδώ ο Χριστός και οι μαθητές του που μάς παρέδωσαν όσα εκείνος είχε εξηγήσει και αναλύσει, δεν έδωσε μόνο εντολές – στην πραγματικότητα έδωσε μόνο, μία, το να αγαπάτε ο ένας τον άλλον απευθυνόμενος στους μαθητές του, πράγμα το οποίο αποδείχθηκε και το πιο δύσκολο στην εφαρμογή του – , αλλά τους οδήγησε, ενώ ακόμη ήταν εδώ, να κάνουν τις δοκιμές τους, ώστε να ξέρουν τί τους περιμένει. Διότι η γνώση και η εφαρμογή περνάει μέσα από την ατομική χαρτογράφηση της καθημερινότητας, και καθένας καλείται να προβεί ο ίδιος στην χαρτογράφηση, δηλαδή στον εντοπισμό των θεμάτων που πρέπει να λάβει υπόψη του κάθε ενδιαφερόμενος στο ταξίδι της ζωής του, ώστε να επέρχεται εμπλουτισμός και όχι μείωση των ατομικών μας υπαρχόντων.