Η προσπάθειά μας κάθε μέρα να εμπλουτίσουμε ό,τι καθένας διαθέτει, μας φέρνει αντιμέτωπους με τις εξωτερικές αλλά και τις εσωτερικές μας απαιτήσεις. Τις εξωτερικές διότι όλα συμβαίνουν ως γεγονότα έξω από εμάς, και τις εσωτερικές διότι όλα εξαρτώνται από τις δυνατότητες, τις ικανότητες και τα εφόδια που διαθέτουμε για τον συγκεκριμένο σκοπό.
Αυτά σημαίνουν ότι πρέπει το άτομο να διαθέτει γνώση του χώρου και του χρόνου για κάθε του ενέργεια στο περιβάλλον του. Και η χαρτογράφηση, δηλαδή η τοποθέτηση των αναγκαίων πληροφοριών επί του χάρτου της ατομικής μας καθημερινότητας είναι περισσότερο από προφανής ανάγκη. Διαφορετικά, κινούμαστε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, κατάσταση που εγκυμονεί κινδύνους για την επιτυχία του σκοπού μας.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός δεν άφησε τα πάντα στην τύχη και στην επέμβαση του θεού, αλλά δίδαξε με σαφήνεια, πώς το άτομο θα χαρτογραφήσει ορθά το περιβάλλον, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό, ώστε να μην πλέει σε πελάγη μακαριότητας, ενώ τον περιμένουν σκληρές καταστάσεις, από τις οποίες δεν είναι δυνατόν να ξεφύγει κανένας. Δηλαδή, ο Χριστός δεν δίδαξε μόνο το κερί στην Παναγιά, αλλά δίδαξε και εφάρμοσε μια ολόκληρη διδασκαλία κανόνων και προϋποθέσεων, ώστε ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται πραγματικά για το θέλημα του θεού, να μπορεί και να το μαθαίνει, αλλά και να το εφαρμόζει στην ατομική του καθημερινότητα. Ούτε το ένα είναι αρκετό ως γνώση, ούτε το άλλο περισσεύει για μια πετυχημένη καθημερινότητα εμπλουτισμού των ατομικών του υπαρχόντων. Εάν δεν ξέρεις, τότε πρέπει να μάθεις.
Εάν ξέρεις την διδασκαλία του Χριστού, τότε πρέπει να μάθεις και να την εφαρμόζεις στην δική σου καθημερινότητα και όχι μόνο να κρίνεις τους άλλους, κάτι που δεν ωφελεί εσένα ούτε και κανέναν άλλον. Ο εμπλουτισμός ξεκινά από μέσα μας, από τα πιστεύω και τις πεποιθήσεις μας, για να καταλήξει σε αποτελεσματικότητα και πρακτικό όφελος. Διαφορετικά, εάν δηλαδή δεν ξεκινήσει από τις εσωτερικές μας σκέψεις και πεποιθήσεις, σε λίγο θα αποτύχει, είτε ως πρακτική εφαρμογή, είτε ως αποτελέσματα που δεν θα έχουν αντοχή σε βάθος χρόνου.
Και ο Χριστός παρομοίασε αυτή την εφαρμογή ως το κτίσμα που κατασκευάζει κάποιος στην άμμο, άρα κινδυνεύει κάθε στιγμή να καταρρεύσει, είτε ως θεμελιωμένο στην πέτρα, που μπορεί να υποστεί επιθέσεις, αλλά δεν θα πέσει, όχι γιατί ο κατασκευαστής είναι ικανός να το κρατήσει, αλλά γιατί το δημιούργημά του έχει σταθερά θεμέλια, των οποίων την αντοχή έχει εγγυηθεί ο ίδιος ο δημιουργός του σύμπαντος κόσμου.