Ο Χριστός ήταν ο πρώτος που χαρτογράφησε για λογαριασμό μας όλο τον κόσμο. Τόσο τον εσωτερικό του κάθε ατόμου, όσο και τον εξωτερικό κάθε εποχής, επισημαίνοντας τους κύριους άξονες αυτής της χαρτογράφησης. Διότι οι λεπτομέρειες είναι εύκολα διαχειρίσιμες, όταν γνωρίζεις την συνολική πορεία των γεγονότων. Αντίθετα, εάν γνωρίζεις μόνο λεπτομέρειες, οι οποίες μπορεί να είναι πολύτιμες μέσα στο σύνολο εάν δεν γνωρίζεις το σύνολο, τότε οι λεπτομέρειες χάνουν την αντικειμενική τους αξία για την πραγματική καθημερινότητα.
Όπως, δηλαδή, ένας καθρέφτης μπορεί να είναι πολύτιμος σε ένα αυτοκίνητο, όμως εάν έχεις μόνο τον πολύτιμο καθρέφτη αλλά δεν έχεις το σύνολο, τότε αλλάζουν οι αξίες. Το μέρος έχει πολύτιμη αξία, εάν είναι όμως ενταγμένο σε ένα ολοκληρωμένο σύνολο χρήσιμο στην ατομική μας καθημερινότητα. Και όλα τα πράγματα της ατομικής και κοινωνικής μας καθημερινότητας έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. Εάν τα αποκόψεις από το σύνολο, μειώνεται ή και χάνεται η αξία τους. Εάν όμως είναι κατάλληλα τοποθετημένα στην λειτουργούσα πρακτική μας καθημερινότητα, τότε η αξία τους αποβαίνει ουσιαστική, και η έλλειψή τους καθιστά τον λειτουργικό της ρόλο προβληματικό.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός στην διδασκαλία του δεν απέκλεισε κάποια από τις δύο αυτές παραμέτρους, δηλαδή την αξία των εσωτερικών μας διεργασιών, αλλά και την επίδραση των εξωτερικών παραγόντων στην ατομική μας καθημερινότητα. Μίλησε και εξήγησε τις βασικές πτυχές για όλα τα θέματα, τα οποία αγγίζουν την ατομική μας καθημερινότητα, τονίζοντας τον ρόλο τους που είναι αναντικατάστατος.
Όπως δηλαδή ένα αυτοκίνητο για να είναι χρήσιμο στην καθημερινότητα πρέπει να διαθέτει μια πληρότητα σε όργανα και εξαρτήματα, έτσι και ολόκληρη η ζωή μας, εάν θέλουμε να είναι λειτουργούσα κατά την έννοια που ήθελε να τονίσει ο Χριστός. Δηλαδή, να έχουμε μια καλή καθημερινότητα, αλλά να μην είναι αποκομμένη από την προοπτική του μέλλοντος. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει η ατομική μας καθημερινότητα να διαθέτει τα ελάχιστα βασικά, ώστε να λειτουργεί και να παράγει καρπούς χρήσιμους για τον εμπλουτισμό των υπαρχόντων στην ατομική μας ζωή.
Η αύξηση του παγκόσμιου πλούτου είναι μια πολύτιμη και αισιόδοξη εικόνα, εάν όμως δεν φτάσει και στον δικό μου λογαριασμό, τότε η καλή εικόνα δεν προσθέτει αύξηση στο δικό μου χαρτοφυλάκιο ζωής. Είναι θεωρία χωρίς όμως προσωπικό όφελος.