Η χαρτογράφηση, δηλαδή η αποτύπωση υφιστάμενων πραγμάτων στον ατομικό μας χάρτη είναι μια εργασία επίπονη, διαρκής, και απόλυτα προσωπική. Διότι όλοι μπορεί να βλέπουν το ίδιο πράγμα, αλλά καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά, ανάλογα με τα δικά του αισθητήρια και τις δικές του οπτικές αναγκαιότητας και δυνατότητας.
Καθένας, δηλαδή, βλέπει, αλλά αυτό που βλέπει το κρίνει με τα δικά του κριτήρια, τα οποία ποτέ δεν συμπίπτουν με τα κριτήρια κάποιου άλλου, διότι ο εσωτερικός μας κόσμος – των διακρίσεων και των κρίσεων – είναι ακόμη εξ ολοκλήρου αχαρτογράφητος, εξαρτώμενος απόλυτα από τις γενικότητες που κυκλοφορούν στον κοινωνικό μας περιβάλλον. Και αυτό σημαίνει, για όποιον ενδιαφέρεται να καλλιεργήσει τον εσωτερικό του κόσμο και τα κριτήρια που ήδη διαθέτει, ότι πρέπει να στρωθεί στην δουλειά – εάν το θέλει και το θεωρεί άξιο λόγου – για να χαρτογραφήσει τον ατομικό του κόσμο.
Διότι όλα είναι συνάρτηση του συγκεκριμένου ατόμου, ακόμη και το καλό και το κακό, το ωφέλιμο ή το επιζήμιο. Όλα βρίσκονται σε άμεση εξάρτηση από αυτό τον παράγοντα, δηλαδή την κατάσταση του ατόμου που καλείται να ζήσει την δική του καθημερινότητα μέσα σε ένα χαρτογραφημένο αλλά από άλλους ορατό εξωτερικό κόσμο, με ελάχιστες αναφορές και εξηγήσεις για τα μή ορατά στοιχεία που καθορίζουν όμως την ορατή πραγματικότητα.
Διότι, η κρίση και η άποψη καθενός είναι εξαρτημένη από τις ατομικές του εμπειρίες και όχι από κάτι άλλο. Και όποιος διατείνεται ότι έχει το παγκόσμιο μυστικό, πλανάται και προσπαθεί για ιδιοτελείς σκοπούς να πλανήσει και να παραπλανήσει και άλλους. Ακόμη και στην διδασκαλία του Χριστού, η οποία στηρίζεται στην Βίβλο, υπήρξαν και υπάρχουν ακόμη διδασκαλίες που οδηγούν το άτομο εκτός της πραγματικότητας, τυφλώνοντας την άγνοια και παρουσιάζοντας μια πλασματική πραγματικότητα, η οποία όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά, αλλά έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί στην καθημερινή κόλαση.
Η ανάγνωση, δηλαδή, των Ιερών Κειμένων του Ευαγγελίου, πρέπει να συνοδεύεται από την κοινή λογική και ηθική, για όποιον ενδιαφέρεται για την ατομική του προκοπή με την βοήθεια του θεού. Σε κάθε άλλη περίπτωση που θα αγνοηθεί η παράμετρος της αλήθειας και της απλής ηθικής, ο δρόμος δεν είναι ασφαλής και καθένας καλείται να λαμβάνει τα μέτρα του, για να μην παρασυρθεί σε ατραπούς ματαιότητας με μανδύες ευσέβειας αλλά στο μέλλον απώλειας της ατομικής του ζωής.