Τα στοιχεία που σημειώνονται πάνω σε κάθε χάρτη είναι εκείνα που είναι γνωστά ως την στιγμή της κατάρτισης του χάρτη. Κανένα άγνωστο στοιχείο που θα προκύψει στο μέλλον δεν είναι δυνατόν να σημειωθεί εκ των προτέρων, δηλαδή πριν εμφανιστεί στην επιφάνεια, να καταγραφεί ως δήθεν υπαρκτό στοιχείο. Διότι, η καταγραφή ενός στοιχείου περιλαμβάνει και παραμέτρους που δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν με ακρίβεια που να μπορεί να είναι αληθινή, ώστε να είναι και ωφέλιμη στον καθημερινό άνθρωπο για την δική του καθημερινή ανάγκη πληροφόρησης.
Και αυτό είναι το πρόβλημα. Όλοι θεωρούμε τα γνωστά στοιχεία ως απολύτως ασφαλή, πράγμα που συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις της καθημερινής μας ζωής. Δεν είναι όμως πάντα έτσι. Διότι παρεμβάλλονται και αστάθμητοι παράγοντες που επηρεάζουν τα γεγονότα, όπως πχ η αλλαγή ενός πράσινου σε κόκκινο φανάρι, όταν πρόκειται να διασχίσουμε ένα σταυροδρόμι. Για τον λόγο αυτό η γνώση της διαδρομής είναι ένα σταθερό στοιχείο της ατομικής μας καθημερινότητας, αλλά αυτή η σταθερότητα απαιτεί επαγρύπνηση, διότι οι αστάθμητοι παράγοντες μπορεί να μετατρέψουν την ατομική μας επανάπαυση σε τραγωδία ζωής και σε ατυχήματα χωρίς δυνατότητες επιστροφής και διόρθωσης.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός συνέστησε την νήψη, δηλαδή την επαγρύπνηση κάθε στιγμή της ατομικής μας καθημερινότητας, χωρίς να επαναπαυόμαστε στις γνώσεις και στις εμπειρίες μόνο του παρελθόντος, ατομικού και κοινωνικού. Διότι τα πάντα μπορεί να μεταβληθούν χωρίς την δική μας θέληση, και να βρεθούμε μακριά από τους δικούς μας στόχους με δυσάρεστα αποτελέσματα. Και επειδή η κοινωνική εικόνα δεν είναι και δική μας πάντα, ο Χριστός επικέντρωσε την διδασκαλία του στο άτομο και στην ατομική του καθημερινότητα.
Ο τελώνης και ο φαρισαίος ήταν την ίδια στιγμή σε προσευχή. Καθένας όμως πήρε την δική του αμοιβή χωρίς καμία σύγχυση ουσίας. Καθένας κρίθηκε όχι γιατί προσευχήθηκε μαζί με τον άλλον στον ίδιο χώρο την ίδια στιγμή, αλλά γιατί αυτό που έπαιξε τον καταλυτικό ρόλο ήταν ο εσωτερικός του κόσμος, το φρόνημα και η εσωτερική κατάσταση. Ο ένας άφησε περιθώρια διόρθωσης της κακής του προσωπικής ιστορίας, και δικαιώθηκε αν και το παρελθόν του ήταν αρνητικό. Ο άλλος ήταν γεμάτος από την ιστορική του επιτυχία, αλλά δεν είχε χώρο μετανοίας, άρα δεν δικαιώθηκε.
Η ιστορική μας επιτυχία δεν είναι πάντα το καλύτερο εφόδιο στην ατομική μας πορεία προς τους δικούς μας στόχους ζωής, εξήγησε ο Χριστός.