Η χαρτογράφηση του εσωτερικού μας κόσμου έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι όλα ξεκινούν και καταλήγουν στο ένα άτομο, το άτομο που ενδιαφέρεται για το προσωπικό του ταξίδι στην καθημερινότητα της ζωής του. Αφήνοντας, δηλαδή, για λίγο την εικόνα και την χαρτογράφηση του εξωτερικού κόσμου που ζει και κινείται δίπλα μας, καθένας καταλαβαίνει ότι υπάρχει άμεση ανάγκη κατανόησης πρώτα του ίδιου μας του εαυτού, δηλαδή των ικανοτήτων και των αδυναμιών, των εφοδίων και των ελλείψεων, ώστε να διατηρεί την ισορροπία μεταξύ σκέψεων και πράξεων.
Αυτή η ισορροπία είναι μεγάλης σημασίας, διότι εάν δεν έχουμε σκέψεις και μάλιστα ανανεούμενες, τότε κινδυνεύουμε να εγκλωβιστούμε στο ατομικό μας παρελθόν και να αναπαράγουμε τα αρνητικά του στοιχεία. Εάν πάλι δεν έχουμε πράξεις από τις σκέψεις και τις επιθυμίες μας, κινδυνεύουμε να μείνουμε θεωρητικοί χωρίς καλή εμπειρία της ατομικής μας επιτυχίας ή αποτυχίας. Διότι, η εμπειρία δεν έχει σχέση με το αποτέλεσμα, αλλά με την διαδικασία της πράξης.
Εάν γίνει η πράξη, και έχει θετικό αποτέλεσμα, τότε η εμπειρία είναι θετική και κερδοφόρα. Εάν έχει αρνητικό αποτέλεσμα, τότε η εμπειρία έχει αρνητικό αποτέλεσμα, αλλά το μάθημα είναι το ίδιο. Μαθαίνουμε από τις επιτυχίες, αλλά μαθαίνουμε και από τα λάθη μας. Επιτυχίες για να τις επαναλαμβάνουμε, αποτυχίες για να τις αποφεύγουμε στην ατομική μας καθημερινότητα. Ουδέτερη κατάσταση απραξίας δεν υπάρχει.
Κάθε στιγμή που δεν περιλαμβάνει μια πράξη ή συνειδητή απραξία – αλλά καλλιεργημένη μέσα μας ως στοιχείο αναγκαστικής εμπειρίας -, φέρνει το άτομο πίσω από τους άλλους που ήδη έχουν κάνει τα δικά τους βήματα, ενώ η δική μας ουδετερότητα απλά δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, δηλαδή ήταν ζημία σε σχέση με τους άλλους συγχρόνους μου. Και αυτή η εκτίμηση δεν είναι θεωρητική αλλά είναι το καταστάλαγμα της ατομικής μας καθημερινότητας, εφόσον βέβαια είμαστε διατεθειμένοι να αναγνωρίσουμε στον εσωτερικό μας χάρτη, κενά και αδυναμίες που μπορεί να μας φέρουν σε αδιέξοδα αργότερα.
Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός εξήγησε ότι η γνώση της διδασκαλίας του χωρίς να συνοδεύεται από πράξεις στην εφαρμογή της μέσα στην ατομική μας καθημερινότητα είναι μάταιη και δημιουργεί σύγχυση στον χάρτη των ικανοτήτων μας. Άρα, ο κίνδυνος του “μετεωρισμού” ελλοχεύει και η πτώση είναι κοντά. Διότι αυτό που είπε ο Χριστός δεν είναι να μην συμμετέχετε των αχράντων μυστηρίων, αλλά να προσέχετε τα λόγια, τις σκέψεις και τις ατομικές σας πράξεις, διότι από αυτά εξαρτάται η ατομική σας προκοπή και όχι μόνο από την συμμετοχή σας στα μυστήρια της εκκλησίας.