Τα σημάδια που δηλώνουν το δικό μας ενδιαφέρον στην ατομική μας καθημερινότητα, δεν μπορεί να τα επιλέγουν μόνο οι άλλοι, αλλά είναι έργο – κυρίως – του δικού μας εαυτού. Εμείς, δηλαδή κάθε άτομο, κατά κανόνα γνωρίζουμε καλύτερα όχι μόνο το φαινόμενο, αλλά γνωρίζουμε και τις βαθύτερες συνέπειες που εμφανίζονται αργότερα, όταν δηλαδή ένα φαινόμενο παύει να υπάρχει και να επιδρά στην ατομική μας ζωή.
Αυτή η πλευρά, δηλαδή η επίδραση στη ατομική μας ζωή των εξωτερικών φαινομένων που και οι άλλοι τα παρακολουθούν, είναι ένα μόνο μικρό τμήμα. Το μεγάλο ζήτημα είναι οι επιδράσεις που έχει ένα εξωτερικό φαινόμενο στον εσωτερικό μας κόσμο και όχι μόνο στον κόσμο των φαινομένων. Διότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με τα φαινόμενα, αλλά ζει κυρίως με τις επιδράσεις που έχουν τα εξωτερικά αυτά φαινόμενα στον εσωτερικό κόσμο του σώματος και της ψυχής.
Διότι, πχ οι τροφές και ο αέρας, τα συστατικά δηλαδή που διατηρούν το σώμα μας σε λειτουργική πληρότητα μέσα στην καθημερινότητα, μπορεί να είναι ξένα, αλλά ενσωματώνονται στο σώμα μας και επιδρούν στην θετική ή αρνητική εξέλιξή του. Το ίδιο ισχύει και για την τροφοδοσία του εσωτερικού μας κόσμου, δηλαδή των σκέψεων και των συναισθημάτων, τα οποία καθορίζουν και την πορεία των επιλογών και αποφάσεών μας.
Διότι καμία σκέψη και καμία επιλογή δεν είναι μόνο ζήτημα μιας στιγμής – αν και μπορεί έτσι να εμφανίζεται, αλλά είναι θέμα μακροχρόνιας διαδικασίας που έχει λάβει χώρα στον εσωτερικό μας κόσμο της ψυχής και των συναισθημάτων, και αυτές οι εσωτερικές και μη ορατές διαδικασίες οδηγούν το άτομο στις τελικές του αποφάσεις και ενέργειες. Άρα, όσοι ενδιαφέρονται για την ουσία της ζωής και όχι μόνο για τα πρόσκαιρα φαινόμενα, βγαίνουν κερδισμένοι όταν στην καθημερινότητα των φαινομένων, προσθέτουν και τις αναζητήσεις στις βαθύτερες αιτίας που προκαλούν τα φαινόμενα, δηλαδή την διαδικασία μέσα από την οποία προκύπτουν τα φαινόμενα, προκειμένου να ακολουθήσουν και οι αντίστοιχες παρατηρήσεις και για τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα από τις συνέπειες αυτών των φαινομένων στην ατομική τους ζωή.
Δεν αρκεί, δηλαδή, μόνο η εκτίμηση των θετικών ή αρνητικών συνεπειών, αλλά ο κύκλος ολοκληρώνεται με την αναζήτηση και των βαθύτερων αποτελεσμάτων που αυτά τα εξωτερικά φαινόμενα έχουν προκαλέσει και στο εσωτερικό του σώματος και της ψυχής.
Και η διδασκαλία του Χριστού, μακρόχρονη τότε στους μαθητές του, άρα για την δική μας πιο μακρινή εποχή ακόμη πιο μακρόχρονη – γιατί δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα και δεν έχουμε τις ίδιες εικόνες που είχαν εκείνοι τότε – για να γίνει κτήμα και εφαρμόσιμη στην δική μας καθημερινότητα, προϋποθέτει χρόνο και διάθεση μελέτης και αξιοποίησης σε κάθε περίσταση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως άνθρωποι της πίστεως.
Προχειρότητες και εύκολες επιλογές, δεν είναι βέβαιο ότι θα αντέξουν στο βάθος του αναγκαίου για την ατομική μας ζωή χρόνου. Πολύ περισσότερο, εάν επιλέγουμε να αναζητούμε και την προοπτική της αιωνιότητας, όπως εκφράζουμε στο Σύμβολο της Πίστεως ως προσδοκία.